Hypatia z Aleksandrii życiorys

Życiorys i biografia Hypatii z Aleksandrii

Filozofka i matematyczka aleksandryjska. Na skutek zamordowania jej przez zwolenników Cyryla Aleksandryjskiego, została nazwana „męczennicą nauki”. Wykładała w Muzeum Aleksandryjskim.

Życie, poglądy, śmierć

Hypatia pozostawała pod wpływem filozofii pitagorejsko-platońskiej, którą przekazywała swoim uczniom, pozostając jednocześnie otwartą na inne prądy filozoficzne. Wśród jej uczniów byli zarówno chrześcijanie, jak i poganie. Sama nie była praktykującą poganką. Utrzymywała kontakty z urzędnikami cesarskimi. Poza filozofią, Hypatia zajmowała się także zagadnieniom
z dziedziny matematyki i astronomii. Cieszyła się dużym szacunkiem i uchodziła za autorytet moralny. Prawdopodobnie do końca życia pozostawała dziewicą.

Przyjaźniła się z Orestesem – namiestnikiem Egiptu i cesarskim prefektem.
Hypatia – wywodząca się z arystokracji – bez problemu obracała się w sferach elit, zarówno tych rządzących, jak i kulturalnych. Wśród jej podopiecznych i przyjaciół nie brakowało osób dobrze urodzonych i wpływowych. Niewątpliwie więc – mniej lub bardziej bezpośrednio – filozofka odciskała piętno na życiu Aleksandrii. Nie można wykluczyć, że właśnie z tego powodu stała się niewygodna dla niektórych.

Po popadnięciu w konflikt Orestesa z Cyrylem Aleksandryjskim, Cyryl zaczął prześladować Hypatię i oskarżać ją o satanizm oraz zazdrościć jej popularności wśród ludności aleksandryjskiej. Doprowadziło to do zamordowania Hypatii poprzez wydłubanie jej oczu i obicie ostrakonami (skorupy naczyń ceramicznych). Zamordowanie Hypatii było czymś niesłychanym. Odbiło się echem w świecie starożytnym, jednak nikt nigdy za tę zbrodnię nie odpowiedział.

Wpływ i upamiętnienie

Przez stulecia wokół Hypatii narosło wiele legend wokół jej osoby oraz interpretacji na temat jej śmierci. W XVII wieku filozof John Toland, uznał śmierć Hypatii, jako symbol konfliktu rozumu z religią, wolności z fanatyzmem oraz nauki z ciemnotą.

W kontrze do jej wstrzemięźliwości seksualnej, czyniono z niej symbol swobody oraz obiekt fantazji.

Jej zabójstwo potraktowano, jako symbol upadku intelektualnego Aleksandrii. Została wspomniana przez Czesława Miłosza w wierszu pt. „Traktat Moralny”.
Na jej cześć nazwano planetoidę oraz krater na Księżycu.