Hasan ibn Sabbah życiorys

Życiorys i biografia Hasana ibn Sabbah

Hasan ibn Sabbah żył na przełomie XI i XII wieku. Urodził się w Iranie, zmarł w fortecy Alamut. Był przywódcą nizarytów (odłam ismalitów). Często jest nazywany Starcem z gór. 

Fakty z życia

Najprawdopodobniej przyszedł na świat w mieście Kom w Iranie. Jego przodkowie należeli do królewskiego rodu Himjarytów. Ojciec urodził się w mieście Kufa, był dobrze wykształconym mężczyzną. Dlatego też podjął się nauczania syna, wychowała go w nurcie imamickiego szyizmu. Kiedy odebrał podstawowe wykształcenie, rozpoczął studia teologiczne w Reju. Uczył się również astronomii i geometrii. Tam poznał podstawy wiary ismalitów, zaczął podziwiać Amira Zarrab. 

Ostatecznie zdecydował się na zmianę wiary z imamizmu na ismalizm, kiedy wyzdrowiał po bardzo ciężkiej chorobie. Z czasem zaangażował się w nauczanie swojej wiary, w tym celu w 1072 r. postanowił wyjechać do Egiptu. 

Legendy

Według podań razem z Nizam al-Mulk i Omar Chajjam'em mieli zawrzeć porozumienie. Mieli wspierać się, jeśli któryś osiągnie wyższą pozycję. Nizam al-Mulk, jako pierwszy osiągnął wysokie stanowisko. Mimo że chciał wesprzeć niżej postawionych przyjaciół, to Hasan uknuł spisek przeciwko niemu. Zależało mu na objęciu stanowiska przyjaciela. 

Hasan został przyłapany na knuciu. Skazano go na śmierć, wyrok jednak nie został wykonany. Wstawił się za nim Omar Chajjam. Dzięki niemu wyrok śmierci zamieniona na wieczne wygnanie. 

Istnieje również druga wersja wyżej opisanych zdarzeń. Według niej to Hasan miał paść ofiarą spisku Nizama. 

Najprawdopodobniej jednak mężczyźni nigdy się nie spotkali, a cała historia ich przyjaźni jest jedynie legendą. 

W Egipcie

Do Egiptu dotarł w 1078 r., tam w Kairze uczył się w Domu Nauki. Już w 1081 r. został aresztowany ponieważ popadł w konflikt z miejscową władzą. Musiał uciekać do ojczyzny, aby uniknąć kary. W ojczyźnie mocno zaangażował się w organizację misji isma'ilickiej. Z czasem, dzięki jego zabiegom twierdza Alamut stała się ośrodkiem wiary nizarytów. 

W roli przywódcy nizarytów

Hasan był przywódcą bardzo znanym w Syrii, Fars, Persji. Zbudował sobie rzeszę maniakalnych wręcz wyznawców. Twierdza Alamut stała się niezależnym terytorium, gdzie Hasan pełnił funkcję przywódcy. Na kartach historii zapisał się jako bezlitosny i mściwy przywódca. Razem ze swoimi najwierniejszymi wyznawcami knuł i spiskował, aby tylko osiągnąć zamierzony cel. Nakazał nawet zabicie dwóch swoich synów (jednego za pijaństwo, drugiego za udział w spisu).  W twierdzy miał przechowywać księgę, gdzie zapisywano wszystkie zlecone przez niego morderstwa. 

Był przywódcą nizarytów przez ponad 30 lat. Według niektórych podań Hasan miał nigdy nie opuszczać twierdzy Alamut (od 1090 r. aż do śmierci).
Najprawdopodobniej miał żonę i czwórkę dzieci: dwóch synów i dwie córki. 

Śmierć

Zmarł 23 maja 1124 r. na skutek ciężkiej choroby. Wcześniej wyznaczył swojego następcę. Został nim Buzurgumida.