Fidel Castro życiorys

Biografia i życiorys Fidela Castro

Fidel Castro to kubański dyktator, polityk i rewolucjonista. Z wykształcenia adwokat. Urodził się 13 sierpnia 1926 roku w Biranie na Kubie. Był przywódcą Kuby, objął stanowisko premiera Kuby, a następnie sekretarza Komunistycznej Partii Kuby. Rządził krajem aż 49 lat, tym samym był najdłużej zarządzającym dyktatorem.

Lata młodości

Ojcem Fidela Castro był Angel Castro – plantator trzciny cukrowej, matka zaś była gospodynią. Uczęszczał do szkoły La Salle, która była prowadzona przez zakon. Naukę kontynuował w jezuickim kolegium Dolores, a następnie w kolegium Belen. Po zdaniu matury podjął się studiów prawniczych na Uniwersytecie w Hawanie.

Jako 14-latek napisał list do prezydenta Stanów Zjednoczonych – Franklina D. Roosevelta, w którym wyraził zadowolenie z jego wygranej w wyborach. Poprosił również o banknot dziesięciodolarowy, ponieważ nigdy takiego nie widział. Na list Fidela Castro odpisał Departament Stanu.

Walka z rządami Fulgencio Batisty

Fidel Castro w czasie studiów angażował się w ruchy studenckie. Już wtedy protestował przeciwko rządom prezydenta Kuby – Fulgencio Batisty.

Utworzył w Partii Ludowej „Ruch” antybatistowski, z którym miał zaatakować wojskowe koszary Moncada. Atak okazał się klęską. W walce poległo 6 rebeliantów, a kilku zostało rannych. Tych, których pojmano tego samego dnia, poddano torturom i skazano na śmierć. Kilka dni później sam Fidel Castro został złapany i skazany na 15 lat więzienia. Dzięki amnestii, wyszedł jeszcze w tym samym roku. Zanim został zwolniony, utworzył w więzieniu „Ruch 26 Lipca”.

Pobyt w Meksyku

W połowie lat 50-siątych Fidel Castro wyjechał do Meksyku, który oferował azyl. Tu zaprzyjaźnił się z lekarzem – Ernesto Che Guevarą, zwolennikiem działań partyzanckich. Po kilku latach emigracji powrócił do kraju wraz z Che Guevarą, aby stanąć na czele rewolucji kubańskiej.

Rewolucja kubańska

Fidel Castro, jego brat Raul Castro i Che Guevera zaczęli przygotowywać się do ataku. W dżungli stworzyli obóz partyzancki, napadali na małe punkty wojskowe, aby zdobyć broń. Następnie, wraz z grupą opozycjonistów, rozłożyli się w okolicy plaży La Placie. Zjednali sobie miejscowych, którzy dołączyli do ich „Ruchu 26 lipca”.

W tym czasie na Kubie powstały liczne grupy sabotażowe, które przeprowadzały antybatistowskie zamachy. Fidel Castro zyskiwał coraz większą popularność wśród mieszkańców Kuby. W 1958 rewolucjoniści opanowali szkoły, fabrykę cygar, kopalnie, szpital, rzeźnie i drukarnię.

Długie i trudne walki przyniosły sukces. Fulgencio Batisty zrezygnował z urzędu, a następnie uciekł z kraju. Prezydentem Kuby został Manuel Urrutia. Fidel Castro został premierem.

Rządy

Po przejęciu władzy w państwie, Fidel Castro, zaczął wprowadzać zmiany. Podjął walkę z analfabetyzmem i rasizmem, wprowadził bezpłatną opiekę medyczną oraz zajął się reformą rolną. Przeciwnicy jego rządów zarzucali mu łamanie praw człowieka, przetrzymywanie i torturowanie więźniów politycznych. W czasie jego rządów znacznie poprawiła się sytuacja Kuby, ale także tysiące ofiar poniosły śmierć.

W 1976 roku Fidel Castro zaczął pełnić funkcję prezydenta Kuby.

Przekazanie władzy i śmierć

Problemy zdrowotne zaczęły coraz częściej dokuczać dyktatorowi. 19 lutego 2008 roku Fidel Castro zrezygnował ze swoich urzędów. Władze oddał w ręce brata – Raula Castro. Został najdłużej rządzącym dyktatorem na świecie.

Zmarł 25 listopada 2010 roku w Hawanie. Po jego śmierci na Kubie ogłoszono 9 dniową żałobę. Urna z prochami znajduje się na cmentarzu Santa Ifigenia w Santiago de Cuba.