codziennie nowe aktualizacje
Ernest Malinowski życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia Ernesta Malinowskiego
Ernest Malinowski był polskim inżynierem i naukowcem żyjącym w XIX wieku. Konstruktor Centralnej Kolei Transandyjskiej – najwyżej położonej kolei na świecie. Zasłużony dla Peru.
Pochodzenie i początki
Ernest urodził się 5 stycznia 1818 r. w Sewerynach na Podolu w bogatej rodzinie szlacheckiej o patriotycznych tradycjach. Jego ojciec Jakub był działaczem społecznym, oficerem w kampanii w 1809 r. Jako poseł z ziem zebranych uczestniczył także w sejmie powstańczym w trakcie powstania listopadowego w 1831 r. Młody Ernest początkowo uczył się w Liceum Krzemienieckim (lata 1825-30). Po upadku powstania, ze względu na represje ze strony zaborcy, razem z ojcem i bratem Rudolfem wyjechał z kraju przez Saksonię do Francji. Tam kontynuował naukę w Licée de Louis le Grand, następnie studiował przez dwa lata na École Polytechnique, a w latach 1836-38 w École des Ponts et Chaussées.
Praca zawodowa
Po ukończeniu studiów w 1839 r. rozpoczął pracę w Korpusie Inżynierów Dróg i Mostów. Początkowo pracował w Algierze, wówczas terytorium francuskim, następnie przez kilka lat w Ardenach przy regulacji tamtejszych rzek. W międzyczasie awansował na wyższe stanowiska.
Wybuch Wiosny Ludów w 1848 r. rozbudził nadzieje wielu polskich emigrantów na odzyskanie niepodległej ojczyzny, należał do nich także Malinowski. Wyjechał wtedy do Niemiec, aby móc być bliżej wydarzeń, zachowały się także jego sprawozdania z Drezna i Lipska w ramach Komitetu Emigracji Polskiej. Po niepowodzeniu działań, Ernest powrócił do Francji i udało mu się ponownie otrzymać pracę w Korpusie Dróg i Mostów.
Jego praca ponownie dotyczyła usprawnienia żeglugi rzecznej, m.in. na Loarze i rzece Cher. Przy nadarzającej się okazji wyjazdu do Ameryki Południowej (niektóre źródła wskazują za powód takiej decyzji brak możliwości awansu we Francji), Malinowski podpisał w 1852 r. kilkuletni kontrakt z peruwiańskim rządem na wyjazd do tego kraju jako inżynier w służbie krajowej.
Praca w Peru
Swoją karierę w Peru rozpoczął początkiem 1853 roku. Było to wtedy młode państwo, dlatego jednym z zadań Malinowskiego było kształcenie nowej kadry technicznej i szkolnictwa wyższego. Zajmował się również pracami przy powstawaniu nowych dróg kolejowych, co było w tamtych czasach wyznacznikiem rozwoju gospodarczego danego państwa. Budując krótsze drogi kolejowe Ernest Malinowski zyskiwał doświadczenie konieczne do utworzenia nowej trasy. Miała one połączyć miasta położone na wybrzeżu Pacyfiku z terenami w centrum kraju bogatymi w surowce naturalne. W trakcie wojny z Hiszpanią w latach 60. XIX wieku, stworzył też plan fortyfikacji głównego portu w Limie. Pozwoliło to mimo ogromnych strat w ludności obronić się przed agresorem. Do innych jego zasług należała modernizacja pracy mennicy państwowej, m.in. przez stworzenie wzorca stopu metali do produkcji pieniędzy.
Zasługi jakie Ernest Malinowski oddał swojej drugiej ojczyźnie sprawiły, że traktowany był jak prawdziwy bohater. Wysoka pozycja pozwoliła mu również na zaangażowanie do pracy innych polskich inżynierów – emigrantów.
Kolej transandyjska
Najwyżej położony szlak kolejowy, o długości ponad 200 km, znajdujący się niemal 5000 m.n.p.m. i przebiegający przez wiele mostów i tuneli o łącznej długości ok. 6 km to dzieło życia polskiego inżyniera. Plany dotyczące jego budowy powstały jeszcze przed wybuchem wojny z Hiszpanią. Po zakończeniu konfliktu i przy wsparciu inwestorów z zewnątrz możliwe było jej wykonanie. Prace rozpoczęły się początkiem 1870 r. i początkowo przebiegały sprawnie. Dopiero wejście na wyższe górskie tereny stało się ogromnym przedsięwzięciem, gdyż dostarczanie surowców odbywało się za pomocą zwierząt bądź przez samych ludzi. Przypuszczalnie przy budowie pracowało nawet 10 tysięcy osób – Peruwiańczyków, lokalnych Indian, ale też Europejczyków czy Chińczyków.
Prace przerwała wojna chilijsko-peruwiańska w 1878 r, w trakcie której Ernest przebywał w Ekwadorze (gdzie również angażował się w budowę dróg kolejowych). Po skończonym konflikcie trasa została ostatecznie ukończona w 1893 roku.
Śmierć
Malinowski całe swoje życie poświęcił pracy, dlatego nigdy się nie ożenił. Słynął z nienagannych manier, prowadził otwarty dom chętnie przyjmując gości. Zmarł 2 marca 1899 r. w stolicy Peru, Limie. Pochowany na cmentarzu Presbitero Maestro. O jego śmierci pisano na całym świecie, z racji niezwykłego osiągnięcia jakim było stworzenie najwyżej położonej drogi kolejowej na świecie. Co ciekawe, pozostała nią aż do 2006 roku, kiedy powstała kolej transtybetańska.
Podobne biografie i życiorysy
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu: https://pl.m.wikipedia.org, wykorzystane na podstawie licencji domeny publicznej. Autor nieznany
Komentarze