Cyceron życiorys

Życiorys i biografia Cycerona

Rzymski mówca, mąż stanu, filozof, jeden z najważniejszych pisarzy w historii literatury. Stronnik republiki rzymskiej. Przyczynił się to rozpowszechnienia filozofii greckiej oraz rozwinął prozę rzymską.

Filozofia

Cyceron pomimo wybitnych osiągnięć na tle literackim oraz szerokich horyzontach, również w dziedzinie filozofii, sam nie sformułował nigdy własnej koncepcji filozoficznej. Jego główną zasługą jest przekazanie osiągnięć filozofii greckiej dla dalszych pokoleń. Czerpał z wielu koncepcji, przez co przypisywany jest mu filozoficzny eklektyzm. Jako filozof, był zwolennikiem umiarkowanego sceptycyzmu. Głównym tematyką, którą się zajmował była etyka. Odrzucał epikureizm, skłaniając się bardziej ku stoicyzmowi, odrzucając przy tym elitarny charakter tej myśli filozoficznej.

Najważniejsze dzieła: O Rzeczypospolitej, O republice lub O państwie, O problemach najwyższego dobra i zła lub O najwyższym dobru i złu, O znakach bożych lub O wróżeniu, Timajos, O naturze Bogów, Rozmowy tuskulańskie.

Poglądy na państwo

Cyceron w rozważaniach dotyczących kształtu i funkcjonowania państwa był prekursorem definicji, jakoby państwo było formą zabezpieczenia dla jego obywateli. Według niego, to dzięki państwu mogła powstać cywilizacja, która funkcjonuje jako społeczeństwo przestrzegające zasad etycznych i moralnych. Co istotne, dzięki istnieniu państwa, istnieje przestrzeń do rozwijania się nauki oraz kultury. Cyceron jest jednym z twórców tzw. umowy społecznej. Dwoma głównymi fundamentami państwa są sprawiedliwość i wspólny interes.

Za idealny ustrój, najbardziej sprawiedliwy, Cyceron uważał system, w którym wymieszane zostaną elementy demokratyczne, monarchiczne oraz arystokratyczne. Takie podejście do funkcjonowania państwa znalazło swoje odbicie we współczesnym trójpodziale władzy.
W umiejętności zarządzania państwem upatrywał najwyższą mądrość oraz istotę człowieczeństwa.

Mowa i retoryka

Cyceron w kwestiach przemów publicznych oraz komponowania wypowiedzi, jest prekursorem kilku koncepcji, które wpłynęły na późniejszych mówców oraz pisarzy. Wprowadził do obiegu terminologię łacińską, która ułatwiła percepcję jego dzieł w przyszłości. Najważniejszymi, wg Cycerona, cechami, które powinien posiadać dobry mówca i orator, to: wykształcenie ogólne, sprawność w rzemiośle krasomówczym oraz zakodowane normy moralne.

Jako mówca do dziś pozostaje wzorem do naśladowania. Dzięki swej inteligencji oraz umiejętności logicznego dobierania wywodów oraz polotowi i elokwencji, potrafił przedstawiać treści w pięknej formie, która potrafiła wpłynąć na słuchających.

Najważniejsze mowy: 5 mów Przeciw Werresowi (70 r.), 4 mowy Przeciw Katylinie (63 r.), 
W obronie poety Archiasza (62 r.), 14 mów przeciw Markowi Antoniuszowi, tzw. Filipik. Mowa popierająca prawo Maniliusza, zw. też W sprawie naczelnego dowództwa Gnejusza Pompejusza (67 r.), mowa W obronie Anniusza Milona (52 r.).