codziennie nowe aktualizacje
Bernardo Bellotto życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia Bernarda Bellotto
Bernardo Bellotto nazwany również Canaletto przyszedł na świat 30 stycznia 1721 r. w Wenecji, zmarł 17 listopada 1780 r. w Warszawie. Był malarzem.
Działalność artystyczna
Urodził się i wychował w Wenecji. Bernardo Bellotto swojego fachu uczył się od wuja Antonia Canale, po nim przejął również pseudonim artystyczny (wuj był nazywany tak samo). Kiedy miał 27 lat zdecydował się wraz z rodziną opuścić Wenecję i wyruszyć na poszukiwanie pracy na europejskich dworach.
Tworzył w Wiedniu, Dreźnie (na dworze Augusta III Wettina), Monachium. Podczas swojego drugiego pobytu w Dreźnie w latach 1762-1767 był profesorem Akademii Sztuk Pięknych, uczył perspektywy. Było to bardzo nisko płatne zajęcie. Dlatego też zdecydował, że wyjedzie do Rosji.
Do Warszawy trafił w 1768 r. przypadkiem, kiedy jechał na dwór carycy Katarzyny II. Postanowił pozostać w Polsce ze względów finansowych. Został nadwornym malarzem Stanisława Augusta Poniatowskiego. Zajmował się głównie malowaniem pejzaży miejskich.
Do jego podstawowych zadań należało zadbanie o wyposażenie i dekorację Zamku Ujazdowskiego w latach 1767-1770. Wszystkie jego prace z tego czasu uległy zniszczeniu w 1784 r., kiedy zamek przebudowano na koszary. Zachował się jedynie Projekt plafonu.
Bellotto stworzył również 30 panoram stolicy oraz pałacu w Wilanowie. Dzieła te ozdobiły Zamek Królewski. Jest autorem czternastu rzymskich krajobrazów antycznych i papieskich. Przygotował je razem z synem Lorenzem w 1769 r.
Jego najbardziej znane prace to 26 wedut warszawskich, które przygotował 1770-1780. Cykl trafił do Zamku Królewskiego i ozdobił salę Prospektową. 24 obrazy przetrwały do dzisiaj, z czego 22 można zobaczyć na Zamku Królewskim. Stworzył również dwa obrazy przedstawiające sceny historyczne: Elekcja Stanisława Augusta oraz Wjazd Jerzego Ossolińskiego do Rzymu w roku 1633.
Bernardo Bellotto zmarł 17 listopada 1780 r. w Warszawie.
Charakterystyka twórczości
Niezależnie od formatu, w jakim przygotowywał obraz, Bellotta dbał o szczegóły swoich prac. Szczególną uwagę zwracał na detale twarzy malowanych osób oraz architekturę miasta. Do pracy używał między innymi camery obscura. Kiedy Warszawę odbudowywano po II wojnie światowej, czerpano inspiracje z jego szczegółowych prac.
Grób artysty nie przetrwał do dzisiejszych czasów.
Podobne biografie i życiorysy
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu commons.wikimedia.org. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie domeny publicznej. Obraz to fragment działa Bernardo Bellotto: Self-portrait as Venetian ambassador.
Komentarze