Aleksander VI życiorys

Życiorys i biografia Aleksandra VI

Aleksander VI, a właściwie Rodrigo Borgia urodził się 1 stycznia 1431 r. w Xativie, miasteczku położonym we wschodniej Hiszpanii, zmarł 18 sierpnia 1503 r. w Rzymie. Był papieżem – wybrany został 11 sierpnia 1492 r. 

Dzieciństwo i młodość 

Rodrigo Borgia urodził się w rodzinie Jofré’a de Borji y Escrivà i Isabel de Borji. Odebrał bardzo dobre wykształcenie, uczył się między innymi prawa w Bolonii. Jego wujek był papieżem (Kalikst III), stąd też bardzo szybko, bo już w 1456 r. rozpoczęła się jego kariera w kościele. W 1457 r. został między innymi wodzem wojsk papieskich i kardynałem diakonem. 

Kapłaństwo

Święcenia otrzymał w 1468 r. Był sprawnym urzędnikiem między innymi w kancelarii papieskiej. 

Papież

Na papieża wybrano go podczas konklawe 11 sierpnia 1492 r. Podczas tego konklawe, jego największym konkurentem był kardynał Giuliano della Rovere. Dzięki przebiegłości i licznym łapówkom (obietnicami licznych przywilejów, jeśli ten osiągnie swój cel) ostatecznie papieżem został Rodrigo Borgia. Przyjął imię Aleksander VI. 

Papież Aleksander VI skoncentrowany był na budowaniu niezależności Kościoła od państwa. Papież w swoich działaniach zawsze pamiętał o swoich dzieciach i ich współmałżonkach, jednego z synów mianował nawet kardynałem. Wśród dwóch innych doszło do sporu, który zakończył się śmiercią jednego z nich, Juana (rok 1497). Bratobójstwo stało się podstawą do zwołanego przez papieża zebrania kardynałów. Tam papież zapowiedział rozpoczęcie reformy kościelnej, a przede wszystkim wyznał grzechy. Następstwem zebrania było powstanie komisji kardynalskiej i rozpoczęcie przygotowań do Soboru Laterańskiego V. Wielkie plany papieża niestety legły w gruzach, do zmiany zdania przekonał go syn Cezary. 

Również polityczne decyzje, które podejmował papież, zależne były od interesu jego dzieci. Doprowadziło to do wielu sporów, w tym z Karolem Walezjuszem (francuskim władcą), który najechał Włochy, papież zmuszony był prosić o pomoc sułtana Bajazyta II oraz Ligę Świętą. Działania te przyniosły zamierzony rezultat, Karol VII musiał opuścić Włochy (rok 1943). Skutecznym posunięciem papieża była również decyzja o unieważnieniu małżeństwa Ludwika XII (król Francji), to znacznie ociepliło stosunki papiestwa z Francją. Drugim powodem dobrych relacji był dokonany przez Aleksandra VI podział Neapolu, część przypisał Francji, a część Hiszpanii. 

Papież Aleksander VI miał również wielu wrogów. Idealnym przykładem jest zakonnik Girolamo Savonarola, dominikanin który otwarcie krytykował papiestwo. Został on w 1498 r. skazany na śmierć, a wcześniej na tortury. 

Pontyfikat Aleksandra VI zapamiętany został jako czas licznych skandali i zepsucia wśród najwyższych hierarchów kościelnych. Sam papież podejrzewany był nawet o kazirodczy związek z Lukrecją (swoją córką). Podejrzenia te były wynikiem dwóch sprzecznych ze sobą bulli, które napisał. Najprawdopodobniej był to zabieg, który miał ukryć romans córki z jednym z służących. 

Życie prywatne

Ponoć już w latach wczesnego kapłaństwa miał kochankę. Źródła podają, że ze swoją kochanką Vannozzą (Vanozza) Cattanei miał minimum czwórkę dzieci. Wiadomo też, że nie była to jego jedyna metresa. Istnieją przypuszczenia, że brał udział w orgiach. Dużą wagę przywiązywał do sztuki, dbał aby plany nowych kościołów były stworzone przez znanych artystów. 

Śmierć

Zmarł 18 sierpnia 1503 r. na skutek choroby. Zaraził się w czasie podróży z synem Cezarym. Istnieje też teza, jakoby papież miał przez pomyłkę wypić zatrute wino przeznaczone dla kardynała Adriano Castello.