Włodzimierz Lubański życiorys

Życiorys i biografia Włodzimierza Lubańskiego

Włodzimierz Leonard Lubański to były reprezentant Polski w piłce nożnej, grający na pozycji środkowego napastnika, a także trener. Jeden z najlepszych i najbardziej utytułowanych polskich piłkarzy XX wieku.

Dzieciństwo i początki kariery

Włodzimierz urodził się 28 lutego 1947 r. w Gliwicach. Piłka nożna z pewnością była tematem obecnym w domu rodzinnym, gdyż jego ojciec był prezesem lokalnego klubu – Sośnicy Gliwice, gdzie młody Włodzimierz rozpoczął treningi w 1957 r. Rok później przeszedł do innego gliwickiego klubu, GKS-u Gliwice, gdzie grał w juniorskiej drużynie do 1962 r. Z wykształcenia jest ceramikiem – ukończył Technikum Chemiczne.

Kariera klubowa

Pierwszy seniorski kontrakt Włodzimierz Lubański podpisał z Górnikiem Zabrze w 1963 r. i był zawodnikiem tego klubu aż do 1975 r. W swoim debiutanckim meczu na najwyższym szczeblu rozgrywek ligowych strzelił też pierwszą bramkę. W sezonie 1962/63 zdobył z klubem Mistrzostwo Polski, które wygrywał jeszcze sześciokrotnie – w latach 1964, 1965, 1966, 1967, 1971 i 1972. Lubański wraz z Górnikiem zdobył jeszcze dwukrotnie wicemistrzostwo kraju, a także 6 razy Puchar Polski (1965 r. oraz w latach 1968 – 1972). Sukcesy w polskiej lidze przekładały się również na występy w pucharach europejskich, m.in. finał i ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów (odpowiednio 1970 i 1971) czy ćwierćfinał Pucharu Europy. W trakcie 12 sezonów w Górniku Włodzimierz wystąpił w 315 meczach (z czego 235 ligowych), strzelając 228 bramek (w lidze – 155). 

Wyjazd za granicę

W 1970 r. Lubańskim interesował się Real Madryt, jednak na wyjazd piłkarza za granicę nie wyraziły zgody władze państwowe. Było to możliwe dopiero 5 lat później, po dwuletniej przerwie spowodowanej kontuzją więzadła krzyżowego kolana. Włodzimierz podpisał wówczas kontrakt z belgijskim KSC Lokeren (do 1982 r.), zdobywając z drużyną wicemistrzostwo Belgii. Lubański rozegrał w tym klubie 196 meczów ligowych i zdobył 82 gole.

W sezonie 1982/83 przeniósł się do francuskiego drugoligowego Valenciennes FC. W dwóch ostatnich klubach pracował jako grający trener: Stade Quimper (1983-1985) oraz KRC Mechelen, gdzie w sezonie 1985/86 zakończył karierę w wieku 39 lat.

Kariera reprezentacyjna

Włodzimierz Lubański do tej pory pozostaje najmłodszym reprezentantem debiutującym i zdobywającym bramkę w drużynie seniorskiej. W pierwszym meczu w reprezentacji, 4 września 1963 r., miał 16 lat i 188 dni. Wcześniej występował też z drużyną juniorską.

Powołany przez Kazimierza Górskiego w 1972 r. zdobył z drużyną w Monachium złoto olimpijskie. Rok później, w trakcie eliminacji do Mistrzostw Świata w 1974 r., doznał kontuzji kolana, która wykluczyła go z uprawiania sportu na dwa lata.

Po powrocie Lubański był powoływany do kadry przez Jacka Gmocha (m.in. na Mistrzostwa Świata w 1978 r.). Swoją karierę w reprezentacji zakończył w 1980 r., oficjalnie rozgrywając 75 meczów i zdobywając 48 goli. Długo był to rekord zdobytych bramek (pobił go dopiero Robert Lewandowski w 2017 r.).

Życie prywatne

W wieku 21 lat ożenił się z Grażyną Lubańską. Jak sam wspominał po latach, to dzięki jej wsparciu mógł rozwijać karierę w najlepszych momentach. Lubański podkreśla także, jak ważna była obecność i wsparcie żony w trakcie leczenia po kontuzji. Mają dwójkę dzieci – syna Michała i córkę Małgorzatę.

Piłkarska emerytura

Po zakończeniu piłkarskiej kariery pozostał w Belgii, gdzie mieszka do tej pory. Ukończył tam Szkołę Trenerów Federacji Belgijskiej, pracował jako szkoleniowiec w Anderlechcie (juniorzy, lata 1986/87), KSC Lokeren (1987/88), a także jako asystent trenerów w latach 1988-1990 oraz 2006-2010. Był również doradcą Jerzego Engela.

W 1994 r. zdobył licencję managerską FIFA.

W uznaniu jego zasług dla zabrzańskiego klubu został Honorowym Ambasadorem Górnika, a także Honorowym Obywatelem miasta.