Św. Zofia Rzymska życiorys

Życiorys i biografia św. Zofii Rzymskiej

Św. Zofia Rzymska, nazywana również Zofią z Mediolanu żyła w II wieku, w czasach panowania cesarza Hadriana lub na przełomie II i III wieku. Święta kościoła katolickiego, prawosławnego, ormiańskiego, koptyjskiego i syryjskiego. Męczennica za wiarę. 

Patronka

Do św. Zofii modlą się matki i wdowy oraz osoby, których dotknęła niedola. Często wzywa się ją również, gdy rolnicy ucierpią w powodu przymrozków. 

Fakty z życia

Większość informacji na temat życia św. Zofii pochodzi z żywotów świętych powstałych w VII i VII wieku. Źródła nie są jednak zgodne, żyła w II lub na przełomie II i III w. 

Matka trzech córek: Wiary, Nadziei i Miłości (12, 10, 9 lat). Wdowa. Wiodła pobożne życie. Namiestnik Antioch zażądał od niej, aby złożyła ofiarę kadzidła bogini Dianie. Święta odmówiła. Aby ukarać kobietę, torturom poddano jej córki. Matka przypatrywała się temu. Mimo, że jej córki były wtedy dziećmi, dzięki wsparciu matki nie złamały się. Również św. Zofia tego nie uczyniła. Córki po długich mękach ścięto mieczem. 

Św. Zofia nie została zabita. Zmarła z rozpaczy na grobie swoich dzieci. Niektóre źródła podają jednak, że została ona ścięta razem z córkami. 

Jedna z wersji jej żywota podaje, że miała żyć w Mediolanie i właśnie tam zginąć razem z córkami męczeńską śmiercią. 

Kult

Relikwie świętej umieszczono w Kościele św. Sylwestra in Capite w Rzymie w VIII wieku. Jej relikwie sprowadzono również do alzackiego klasztoru w Eschau. Obecnie znajdują się one w Rzymie w kościele św. Pankracego.

Świętą wspomina się 30 września. Razem z nią wspominane są jej umęczone córki. 

W ikonografii jest przedstawiana razem ze swoimi córkami. W dłoni trzyma krzyż (w prawej) i zwój (w lewej). 

Św. Zofia jest jedną z popularniejszych świętych. Jej imię z greki oznacza mądrość. Na przestrzeni stuleci powstało wiele świątyni, które nawiązywały do jej imienia. Przykładem może być Hagia Sophia.