Alexander Fleming życiorys

Życiorys i biografia Alexandra Fleminga

Alexander Fleming to lekarz i bakteriolog szkockiego pochodzenia. Wynalazca penicyliny, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny.

Pochodzenie, edukacja

Urodził się 6 sierpnia 1881 r. w Lochfield, na terenie szkockiego hrabstwa Ayr. Pochodził z rodziny związanej z medycyną – rodzice prowadzili aptekę, a brat był lekarzem.

Był starannie wykształconym człowiekiem. Jako chłopiec uczęszczał do Loudoun Moor School, Darvel School i Kilmarnock Academy. Ukończył również studia inżynierskie na londyńskiej politechnice. Ukończył je w 1897 r. Po kilku latach pracy zawodowej w biurze armatorskim, Alexander otrzymał dość nieoczekiwanie spadek, dzięki któremu (i za namową brata) poszedł na medycynę. Szkołę Medyczną przy Szpitalu Świętej Marii ukończył w 1906 r.

Działalność zawodowa

Od początku swojej pracy w zawodzie lekarza związany był ze Szpitalem Świętej Marii. Już w trakcie studiów zaczęła go interesować mikrobiologia i bakteriologia, a po ukończeniu uczelni kontynuował prace badawcze z tej dziedziny w zespole A.E. Wrighta.

W trakcie I wojny światowej Alexander Fleming pracował w Royal Army Medical Corps. Ogromna ilość żołnierzy, którzy umierali z powodu ran i infekcji, zmobilizowała go do szukania skutecznych środków mogących zabijać bakterie.

Po powrocie z wojny, w 1921 r, wyodrębnił lizozym – enzym hamujący wzrost bakterii, znajdujący się m.in. w łzach człowieka. Odkrycia podobno dokonał przypadkowo, gdy będąc chorym pochylał się nad szalkami z bakteriami i kapnęły na nie krople kataru.

W ciągu swojego życia Fleming napisał wiele artykułów naukowych z dziedziny immunologii, bakteriologii i chemioterapii.

Odkrycie penicyliny

Historia antybiotykoterapii i odkrycie penicyliny miało swój początek 28 września 1928 r. Fleming porządkował wówczas w laboratorium szalki ze szczepami bakterii i zauważył, że jedna z nich porosła pleśnią. Co jeszcze ważniejsze, między strzępkami pleśni, a koloniami bakterii była wyraźna przerwa świadcząca o wytwarzaniu przez te pierwsze substancji bakteriobójczej. Przypadkowo odkryty gatunek grzyba to Penicilinum notatum. Penicylinę – bakteriobójczą substancję wyodrębniono z pleśni rok później, jednak brak funduszy na badania spowodował wieloletnią przerwę. W trakcie II wojny światowej Alexander Fleming wyjechał do USA, gdzie powrócił do pracy badawczej. Dopiero w 1941 r. Howard Florey i Ernst Chain wyizolowali odpowiednią ilość tego antybiotyku i potwierdzili jego działanie kolejnymi badaniami.

Nagroda Nobla

Masowa produkcja penicyliny przez firmy farmaceutyczne rozpoczęła się w 1943 r. Wynalezienie antybiotyków było jednym z najbardziej przełomowych wydarzeń we współczesnej medycynie i pozwoliło ocalić życie milionom ludzi.

Fleming, Florey i Chain za swoje odkrycia w 1945 r. otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny.

Życie prywatne

24 grudnia 1915 r. Fleming ożenił się z Sarah Marion McElroy, pielęgniarką. Mieli syna – Roberta, który poszedł w ślady ojca i również został lekarzem. Po śmierci Sarah w 1949 r.  Alexander ożenił się ponownie w 1953 r. ze swoją koleżanką z pracy – doktor Amalią Koutsouri-Vourekas.

Śmierć

Po wojnie Fleming powrócił do Wielkiej Brytanii i przez resztę życia pracował w Szpitalu Świętej Marii. Zmarł 11 marca 1955 r. w Londynie. Przyczyną zgonu naukowca był atak serca. Jest pochowany w katedrze św. Pawła w stolicy Wielkiej Brytanii.

Ciekawostki, odznaczenia

Jest autorem znanego powiedzenia „To natura wymyśliła penicylinę, ja ją tylko odkryłem”.

Oprócz Nobla Alexander został również uhonorowany członkostwem Towarzystwa Królewskiego oraz otrzymał tytuł szlachecki.

W 1948 r. mianowano go profesorem bakteriologii Uniwersytetu Londyńskiego.