Św. Wiktoria z Sabiny życiorys

Życiorys i biografia św. Wiktorii z Sabiny

Św. Wiktoria z Sabiny, zwana również Wiktorią z Rzymu zmarła 18 grudnia pomiędzy 250, a 303 rokiem w Trebula Mutuesca we Włoszech. Była dziewicą i męczennicą za wiarę. Święta kościoła katolickiego.  

Patronka

Św. Wiktoria patronuje diecezji łowickiej oraz Łowiczowi. 

Fakty z życia 

Urodziła się w rodzinie patrycjuszy z rodu Sabinów. Żyła za czasów cesarza Decjusza lub Dioklecjana, czyli w momencie wzmożonych prześladowań za wiarę. 

Do dzisiaj zachowało się niewiele informacji na temat życia świętej. Przetrwały jedynie dowody kultu, które uznaje się za potwierdzenie jej życia. Jest wymieniana w tekście Adelhelma pt. O dziewictwie, który pochodzi z VIII w. 

O jej życiu zachowała się legenda, według której św. Anatolina była jej przyjaciółką lub siostrą. Obie kobiety były zaręczone. Wiktoria miała wyjść za mąż za Eugeniusza, z kolei Anatolia za Tytusa Aureliusza. Jako kobieta wierząca, Wiktoria bardzo ubolewała nad brakiem wiary swojego narzeczonego. Przyjaciółki miały postanowić, że z miłości do Boga i Jezusa, zachowają dziewictwo. Decyzja ta bardzo dotknęła młodych narzeczonych, zdecydowali się porwać i uwięzić kobiety. Chcieli przetrzymywać je tak długo, aż zgodzą się na warunki ślubu. Przyjaciółki pozostały jednak nieugięte. 

Eugeniusz zdecydował się donieść cesarzowi o tym, że Wiktoria jest wierząca. Było to jednoznaczne z karą śmierci. 

Anatolia z kolei miała zamieszkać w jednej z posiadłości swojego narzeczonego i tam czynić cuda, które przyniosły jej szacunek i przyczyniły się do licznych nawróceń. Wzorem Wiktorii zdecydowała się zachować dziewictwo. Ją równie wydano przed cesarzem i zmuszano do wyrzeczenia się Chrystusa. Kobieta pozostała nieugięta, zabito ją 9 czerwca. 

Śmierć

Św. Wiktoria zginęła śmiercią męczeńską pomiędzy rokiem 250, a 303. Możliwe, że zginęła przez ścięcie lub przebita mieczem. Według niektórych podań miała być rozszarpana przez byki. 

Kult

Jej relikwie w 827 r. przeniesiono na górę Matenano. 

Wspomina się ją 18 grudnia oraz 23 lipca (tego dnia złożono jej ciało do sarkofagu) razem ze św. Anatolią. 

Przedstawiana jest w otoczeniu aniołów z palmą męczeństwa. Często maluje się ją ze smokiem. Przedstawia się ją również w czasie rozdawania pieniędzy ubogim. 

Relikwie świętej znajdują się w Subiaco i w Łowiczu, którego jest patronką.