Św. Urszula Ledóchowska życiorys

Życiorys i biografia św. Urszuli Ledóchowskiej

Św. Urszula Ledóchowska, a właściwie Julia Maria Halka-Ledóchowska przyszła na świat 17 kwietnia 1865 r. w Loosdorfie (Austria), zmarła 29 maja 1939 r. w Rzymie. Święta kościoła katolickiego. Założyła zakon Urszulanek Serca Jezusa Konającego. 

Dzieciństwo i młodość

Jej ojcem był Antoni August Ledóchowski (urodzony w Warszawie), który był rotmistrzem huzarów austriackich oraz szambelanem cesarskim, z kolei matka Józefina Salis-Zizers pochodziła ze Szwajcarii. Pochodziła z rodziny wielodzietnej. Otrzymała solidne humanistyczne wykształcenie.

W 1883 r. cała rodzina Ledóchowskich przeprowadziła się do Lipnicy Dolnej (niewielka miejscowość w Polsce w województwie małopolskim). W wieku 21 lat wstąpiła w Krakowie do zakonu urszulanek. Julia przyjęła wtedy imię Maria Urszula od Jezusa. 

Życie zakonne

Pierwsze lata życia zakonnego upływają jej na dokształcaniu się, szczególnie chętnie studiowała malarstwo. Od 1904 r. zarządzała klasztorem w Krakowie. 

Już w 1907 r. w towarzystwie dwóch sióstr wyjechała do Petersburga, gdzie objęła kierownictwo nad polskim internatem dziewczęcym działającym przy gimnazjum. Tam poznaje język rosyjski. Kiedy wybuchła I wojna światowa, jako obywatelka Austrii zostaje zmuszona do wyjazdu. Udała się do Sztokholmu, potem do Danii. Tam podjęła pracę na rzecz dzieci, założyła szkołę i sierociniec. Bliska jej sercu była walka o niepodległość Polski. 

Do Polski wróciła już po odzyskaniu niepodległości, w 1920 r. Urszulanki przyniosły się wtedy do miasta Pniewy, gdzie norweski konsul pomógł im kupić majątek.  

Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego powstało w tym samym roku, jednak dopiero 10 lat później zostało oficjalnie zatwierdzone przez Watykan. Urszulanki zajmowały się głównie edukacją i opieką nad dziećmi i młodzieżą, dbały też o edukację dziewcząt. Za życia św. Urszuli powstało kilka domów zgromadzenia w Polsce, Włoszech, Francji. 

Informacje dodatkowe

Św. Urszula za życia otrzymała odznaczenia: Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Niepodległości, Złoty Krzyż Zasługi. 

Śmierć

Zmarła w Rzymie 29 maja 1939 r., tam też ją pochowano, na cmentarzu Campo Verano. Już za życia mówiono o niej, że jest świętą osobą. Obecnie jej ciało spoczywa w Pniewach (zostało tam przeniesione w 1989 r.).

Kult

Beatyfikowana przez Jana Pawła II 20 czerwca 1983 r., kanonizowana 18 maja 2003 r. Patronka Sieradza i Pniew. W kościele wspomina się ją 29 maja.