Św. Rita życiorys

Życiorys i biografia św. Rity

Nieznana jest dokładna data urodzenia św. Rity. Przyszła na świat pomiędzy rokiem 1360, a 1381 w Roccaporenie, zmarła 22 maja 1457 r. w Cascii. Jest świętą kościoła katolickiego. 

Patronka 

Św. Rita jest jedną z najpopularniejszych świętych kościoła katolickiego. Wspiera ludzi znajdujących się w sytuacjach trudnych i beznadziejnych. Modlitwy do niej wznoszą matki i bractwa. Modlą się do niej studenci o pomyślnie zdany egzamin. Jest patronką wielu dzieł charytatywnych. 

Fakty z życia – małżeństwo

Rodzicami św. Rity byli ubodzy górale Antoni i Amata Lotti. Była jedynaczką. Wychowała się w rodzinie wierzącej. Na chrzcie nadano jej imię Margarita, które później zdrabniano nazywając ją Ritą. Nie odebrała wykształcenia, była analfabetką. Już w młodości była głębokiej wiary, chciała nawet wstąpić do zakonu, ale rodzice powstrzymali ją od tej decyzji. Zorganizowano jej małżeństwo. Wyszła za Paula Manciniego.

Charakter jej męża był zaprzeczeniem spokojnego i radosnego usposobienia Rity. Kobieta zmuszona była znosić awantury i złe traktowanie małżonka. Mieli dwóch synów: Jakuba Antoniego i Pawła Marię, których Ricie nie udało się wychować na wierzących chłopców. 

Mąż Rity został zamordowany z powodu sporu pomiędzy rodzinami. Jeszcze przez swoją śmiercią przeprosił kobietę za cierpienia, które jej zadał. Mający awanturniczy charakter synowie, zdecydowali, że pomszczą ojca. Rita błagała ich o zaniechanie planu, jednak Ci nie chcieli jej ulec. Kobieta wznosiła więc w tej intencji modlitwy do Boga. Nie chciała, żeby jej synowie zostali mordercami. Rok później jej synowie zachorowali i zmarli, nie zdążyli popełnić przestępstwa. 

Fakty z życia – wstąpienie do zakonu

Kiedy Rita została sama, zdecydowała się na wstąpienie do pobliskiego klasztoru augustianek Św. Marii Magdaleny w Cascii. Jej pragnienie okazało się trudne do realizacji. Postawiono przed nią warunek – będzie mogła wieść życie klasztorne, jeśli doprowadzi do pojednania swojej rodziny z rodziną jej małżonka. Udało jej się doprowadzić do zakończenia sporów, kiedy miała 36 lat. Pozwolono jej wstąpić wtedy do zakonu. Została wyznaczona do spełniania najniższej funkcji w klasztorze. 

Miła modlić się do Boga, o łaskę współuczestniczenia w cierpieniach, których zaznał Jezus. Jej modlitwy zostały wysłuchane i poczuła ukłucie ciernia w głowę (na wzór korony cierniowej Jezusa). Rana, która powstała na jej głowie nigdy się na zagoiła. 

Św. Rita zmarła 22 maja 1457 r. z powodu gruźlicy. 

Kult

Św. Rita została kanonizowana przez papieża Leona XIII w 1900 r. Jednak jej kult rozpoczął się kilkaset lat wcześniej. Jej ciało spoczywające w Sanktuarium w Cascii nie uległo rozkładowi. Relikwie świętej znajdują się również w Polsce, w klasztorze sióstr augustianek w Krakowie. 

W kościele wspomina się ją 22 maja, poświęca się wtedy w czasie mszy róże, które mają ukoić cierpienie. 

Święta jest przedstawiana w habicie i białym welonie, nosi cierń. Obok Rity często można zobaczyć jej atrybuty, czyli różę, pszczoły, dwójkę dzieci, cierń lub figę.