Św. Monika życiorys

Życiorys i biografia św. Moniki

Św. Monika przyszła na świat około 332 r. w Tagaście (wtedy Numidia, historyczna kraina w Afryce, obecnie są to tereny Algierii), zmarła w 387 r. w Ostii (Włochy). Jest świętą kościoła katolickiego. 

Patronka

Św. Monika patronuje stowarzyszeniom kościelnym, kobietom, matkom, wdowom i mężatkom. Modlą się do niej również osoby, które walczą z problemami małżeńskimi i wychowawczymi, kobiety, które są ofiarami m.in. alkoholizmu, cudzołóstwa.

Fakty z życia

Św. Monika urodziła się w chrześcijańskiej rodzinie. Poślubiła Patrycjusza, który był poganinem i urzędnikiem miejskim w Tagaście. Mąż był przeciwieństwem spokojnej i wyważonej Moniki, jednak ta z uporem i cierpliwością łagodziła jego temperament. 

Mając 22 lub 23 lata urodziła pierwsze dziecko. Nadała mu imię Augustyn (święty). W późniejszych latach św. Monika urodziła jeszcze prawdopodobnie dwójkę dzieci: syna Nawigiusza i córkę Perpetuę. 

W 371 r. jej mąż przyjął wiarę chrześcijańską i został ochrzczony. W tym samym roku mężczyzna zmarł. W tym czasie jej pierworodny syn sprawiał dużo kłopotów. Wiódł życie pełne uciech i rozkoszy, dołączył nawet do jednej z ówczesnych sekt. Z jedną z poznanych wówczas kobiet miał nieślubne dziecko. Matka wielokrotnie podróżowała za synem, cały czas modliła się o jego nawrócenie. 

Augustyn nawrócił się dopiero w 387 r. Uczynił to pod wpływem św. Ambrożego, którego poznał w Mediolanie. Matka towarzyszyła mu w tej podróży. Nie przeżyła drogi powrotnej, zmarła na febrę w Ostii. Została pochowana w Ostii w kościele św. Aurei. Następnie w 1162 r. jej szczątki przeniesiono do Francji, a w 1430 r. do Rzymu (kościół św. Augustyna).  

Św. Augustyn opowiedział o życiu i wierze swojej matki w Wyznaniach. 

Kult

Święta wspominana jest w kościele 4 maja. Wspomina się ją również w kościele prawosławnym, ewangelickim i anglikańskim. Przedstawiana jest w welonie wdowy lub jako matrona, często trzyma księgę, krucyfiks lub różaniec (są to jej atrybuty).