Św. Marcin z Tours życiorys

Życiorys i biografia św. Marcina z Tours

Święty Marcin urodził się w roku 317 lub 335 w Sabarii w Panonii (starożytnej prowincji rzymskiej), zmarł śmiercią naturalną 8 listopada 397 r., w Cades (francuskiej miejscowości). Święty kościoła katolickiego i prawosławnego. Był biskupem Tours.

Patron

Patron żołnierzy dzieci, hotelarzy, kawalerii, krawców, młynarzy, tkaczy, więźniów, podróżników, żebraków. Św. Marcin jest również patronem Francji.

Fakty z życia –dzieciństwo i młodość

Ojciec św. Marcina był rzymskim trybunem.

Istnieje kilka hipotez naukowych dotyczących narodzin i wczesnej młodości św. Marcina. Widoczna jest spora różnica dotycząca daty urodzenia świętego. Według pierwszego hagiografa Sulpicjusza Sewera (autora Żywotu Św. Marcina), Marcin urodził się w 335 r., chrzest przyjął dopiero w wieku 18 lat, odbył też dwuletnią służbę wojskową. Sam żywot autorstwa Sewera zawiera kilka nieścisłości, które świadczą o tym, że autor dodał kilka fragmentów po krytyce tekstu, towarzyszą mu liczne wypowiedzi samego świętego oraz świadków jego życia. Kolejnym znanym biografistą św. Marcina jest Grzegorz z Toures. Z jego zapisków wynika, że Marcin urodził się w roku 317 i odbył znacznie dłuższą, bo trwającą 25 lat służbę wojskową.

Do Włoch św. Marcin przeprowadził się w wieku kilku lat, tam po raz pierwszy poznał chrześcijaństwo. Jednak, z racji na wysokie stanowisko ojca, św. Marcin nie mógł przyjąć chrztu. Już jako młodzieniec miał pierwsze objawienia. Widział w nich Jezusa.

Z wojska zdecydował się wystąpić dopiero w 356 r., kiedy to brał udział w wyprawie do Galii. 

Fakty z życia – droga ku świętości

Po wystąpieniu  z wojska, św. Marcin udał się w swoje rodzinne strony, gdzie przebywali jego rodzice. Nawrócił ich, krótko po czym zmarli. Następnie we Francji św. Marcin poznał biskupa Hilarego (późniejszego świętego), któremu zwierzył się ze swoich największych pragnień – chciał poświęcić swoje życie Bogu. Biskup okazał mu zrozumienie i wskazał pustelnię, gdzie mógł pozostać. 

Po śmierci biskupa Tours, dzięki wstawiennictwu setek wiernych, św. Marcin otrzymał święcenia kapłańskie i od razu został wybrany biskupem (zgodnie z dokumentami, które przetrwały do dzisiaj było to w roku 371). Św. Marcin był biskupem przez 25 lat, wiele czasu spędzał wśród wiernych, podróżował po sąsiednich biskupstwach, jego celem było zakończenie ery pogaństwa (nawoływał do burzenia pogańskich świątyń i ołtarzy, niszczenia gajów), zakładał misyjne klasztory. Św. Marcin, jeszcze za życia, wymodlił wiele cudów i nawróceń. 

Z zapisków biograficznych wynika, że w 383 r., kiedy to zmienił się cesarz (Walentynian II), św. Marcin wstawiał się za skazanymi na śmierć poplecznikami Gracjana (stary cesarz). 

Św. Marcin słynął ze swojego ascetycznego stylu życia: nosił włosiennicę, często pościł. 

Śmierć

Zmarł 8 listopada 397 r. wycieńczony licznymi podróżami i próbami pojednania duchowieństwa i wiernych. Pochowano go 11 listopada w Tours. 

Kult

W kościele katolickim św. Marcina wspomina się 11 listopada, w kościele prawosławnym 12 października. Św. Marcin przedstawiany jest na białym koniu, w szatach biskupa lub w połowie płaszcza (drugą połowę przekazuje żebrakowi). 

Św. Marcin czczony jest szczególnie za pomoc żebrakom. Do współczesnych czasów przetrwało wspomnienie św. Marcina, który w czasie służby wojskowej przekazał połowę swojej opończy żebrakowi.