Św. Łucja z Syrakuz życiorys

Życiorys i biografia św. Łucji z Syrakuz

Św. Łucja z Syrakuz żyła w na przełomie III i IV w. Urodziła się najprawdopodobniej około 281 r. w Syrakuzach, zmarła 13 grudnia 304 r. w swoim rodzinnym mieście. Święta kościoła katolickiego i prawosławnego, męczennica i dziewica. 

Patronka

Święta patronuje swojemu rodzinnemu miastu, a także Sycylii. Do św. Łucji modlą się niewidomi, cierpiący na choroby oczu, a także pisarze, krawcy, rolnicy i szwaczki. 

Fakty z życia 

Przyszła na świat w dobrze sytuowanej, zamożnej, sycylijskiej rodzinie. W bardzo młodym wieku została osierocona przez ojca. Wychowywała ją więc matka Eutychia. 

Jeszcze będąc dzieckiem zdecydowała się, że spędzi życie w czystości. Kiedy jej matka zachorowała, Łucja odbyła w jej intencji pielgrzymkę do Katanii. O opiekę prosiła św. Agatę. Ta miała się jej ukazać i przepowiedzieć męczeńską śmierć.

Kiedy nadszedł czas, aby św. Łucja wyszła za mąż, matka znalazła jej odpowiedniego kandydata. Kobieta nie chciała jednak brać ślubu. Urażony mężczyzna domyślił się, że jest ona chrześcijanką. Zgłosił to władzom. Łucja została natychmiast aresztowana. Torturami próbowano wymusić u niej wyrzeczenie się wiary. Ukarano ją również poprzez wtrącenie do domu publicznego. Łucja nie wyrzekła się jednak Chrystusa, wolała wydłubać sobie oczy, niż stracić czystość. 

Zginęła przez ścięcie w 304 r. Miała 23 lata. 

Kult

W kościele katolickim wspomina się ją 13 grudnia, a 26 grudnia w kościele prawosławnym (według kalendarza gregoriańskiego). Wspominana jest w Kanonie rzymskim. 

Świętą przedstawia się jako młodą kobietę w rzymskim stroju, która w dłoni trzyma krzyż lub palmę męczeństwa. Często maluje się ją również z tacą, na której znajdują się jej oczy. Do atrybutów świętej zalicza się między innymi lampę, miecz, tace z oczami, sztylet. 

Relikwie

W 1038 r. jej relikwie przeniesiono do Konstantynopola, na Sycylii pozostało jedynie jej ramię i żebro. Z Konstantynopola w XIII w. szczątki świętej zabrano do weneckiego kościoła jej imienia. Uczynił to doża Enrico Dandolo. Relikwie znajdowały się tam do 1861 r. Kościół zburzono, a relikwie pozostały w Wenecji, przeniesiono je jednak do innej świątyni San Geremia. Jej szczątki zostały zrabowane w 1981 r. przez nieznanych sprawców. Odnaleziono je po miesiącu.

Dzień św. Łucji

Święta bardzo hucznie wspominana jest w Szwecji i we włoskich Syrakuzach. 13 grudnia (najkrótszy dzień roku) ubrane na biało dzieci biorą udział w licznych wspólnych orszakach. Na ich czele idzie dziewczyna trzymająca na głowie wieniec z płonących świec. 

Fakty z życia świętej zachowały się dzięki jej żywotom. Najstarszy pochodzi z V w. 

Na temat śmierci św. Łucji powstało wiele legend, których autentyczność nie jest jednak zweryfikowana.