Św. Jerzy życiorys

Życiorys i biografia św. Jerzego

Św. Jerzy przyszedł na świat w III wieku w Kapadocji lub w Coventry (źródła historyczne podają dwa możliwe miejsca urodzenia), zmarł 23 kwietnia prawdopodobnie w 303 w Liddzie. Jest świętym kościoła katolickiego i prawosławnego. Zalicza się go do grona Czternastu Świętych Wspomożycieli.

Patron

Św. Jerzy jest patronem kilku państw: Anglii, Holandii, Gruzji, Portugalii, Hiszpanii, Rosji, Bośni, Serbii, Czarnogóry, Etiopii, Niemiec, Szwecji oraz Litwy. Patronuje również kilku miastom, takim jak Ferrara, Katalonia i Neapol. Ponadto jest patronem rycerzy, żołnierzy oraz wszelkich innych zawodów, które związane są z bronią. Patronuje również rolnikom, górnikom, artystom, więźniom, wędrowcom i harcerzom. Na jego szczególną opiekę można liczyć w czasach epidemii. Powstało również wiele zgromadzeń zakonnych i rycerskich pod jego wezwaniem np. Zakon św. Jerzego z Karyntii.

Fakty z życia

Zachowało się niewiele danych biograficznych dotyczących św. Jerzego. Jednak istnieją dokumenty, które potwierdzają, że jest to postać historyczna. Prawdopodobnie jego ojcem był Pers – Geroncjusz. Jego matka była żydowskiego pochodzenia. W młodości zgłosił się na ochotnika i dołączył do legionów rzymskich. Był chrześcijaninem. Sumiennie wywiązywał się ze swoich obowiązków, dlatego też bardzo szybko awansował.

Kiedy w 303 r. Dioklecjan rozkazał rozpocząć prześladowania chrześcijan, św. Jerzy, jako żołnierz musiał w nich uczestniczyć. Otwarcie krytykował jednak tę decyzję. Został za to aresztowany i poddany torturom. Część źródeł podaje, że aresztowanie spowodowała odmowa oddania kultu bożkom. Według niektórych podań, jego tortury trwały 7 lat, zmarł przez ścięcie 23 kwietnia w 303, 304 lub 305 roku. Doznał on szczególne ciężkich męczarni, nawet w porównaniu z innymi gnębionymi wtedy za wiarę osobami. Nazywano go Wielkim Męczennikiem. Po śmierci jego ciało przewieziono do Lyddi i tam pochowano. 

Kult

Czczono go szczególne na Wschodzie oraz w Egipcie i na Cyprze. W IV wieku w Jerozolimie powstał kościół pod jego wezwaniem, a dwa wieku później klasztor. 

Przedstawiany jest w stroju rycerskim na koniu w czasie walki ze smokiem. Obok niego często pojawia się anioł w wieńcem laurowym, baranek, a także biała lub czerwona chorągiew oraz liczne przedmioty symbolizujące jego męczeństwo, w tym pal, gwoździe i miecz. 

W czasach renesansu powstała  tak zwana Złota legenda. Opowiadała ona o miasteczku Silena, w którego pobliżu smok uwił sobie gniazdo. Zrobił to na źródle, z którego korzystali mieszkańcy. Za każdym razem, kiedy nabierali wody, musieli podarować smokowi owcę. Z czasem zabrakło owiec, więc mieszkańcy zmuszeni byli oddawać mu dziewczynki. Codziennie losowali, kto tym razem pójdzie na pewną śmierć. Jednego dnia los wskazał księżniczkę. W drodze do smoka spotkała ona św. Jerzego, który postanowił ocalić dziewczynę. Św. Jerzy uczynił znak krzyża i stoczył zwycięską walkę ze smokiem.

23 kwietnia obchodzi się Dzień św. Jerzego, który jest jednocześnie świętem wielu środowisk harcerskich. Tego dnia przypada również wspomnienie liturgiczne świętego w kościele katolickim. W Polsce, wyjątkowo, wspomina się go dzień później, gdyż 23 kwietnia przypada święto patrona Polski – św. Wojciecha.