Safona życiorys

Biografia i życiorys Safony

Safona to poetka tworząca w starożytnej Grecji. Była przedstawicielką poezji eolskiej. Żyła na przełomie VII i VI w. p.n.e. Pochodziła z wyspy Lesbos – Mityleny lub Eresos. Od nazwy wyspy, którą zamieszkiwała, pochodzi określenie kobiety homoseksualnej – lesbijki.

Pochodzenie

Pochodziła z arystokratycznej rodziny. Była córką Cleïs i Skamandronymousa. Miała trzech braci – Charaxusa, Eurygiusa i Larichusa. Gdy była małą dziewczynką straciła ojca. Safoną i jej braćmi zajmowała się matka.

Życie prywatne

W Księdza Suda z X wieku znajdziemy informację o związku małżeńskim Safony z Cercylasem. Jest to jedyne źródło, w którym zawarta jest ta informacja. Z poezji poetki wiemy również, że miała córkę Cleïs (imię nadane po babce), o której pisze z ogromną czułością.

Opiekunka dziewcząt

Safona była opiekunką młodych, niezamężnych dziewcząt, należących do koła ku czci muz i bogini Afrodyty. Spotykała się z nimi u siebie w domu – uczyła muzyki, tańca, gry na instrumentach oraz poezji. Czuwała nad dziewczynami dopóki nie wyszły za mąż. Poetka darzyła swoje podopieczne uczuciem, pisała dla nich piękne wiersze miłosne, a gdy opuszczały koło dedykowała im pieśni weselne tzw. epitalamia. Krążyły plotki o kontaktach fizycznych Safony z dziewczętami, stąd też wzięło się określanie miłości lesbijskiej.

Twórczość

Jej poezją zachwycali się wielcy pisarze starożytni – Platon, Herodot, Arystofanes czy Pindar. Była inspiracją poetów, którzy przedstawiali zakochanych bohaterów. Z jej twórczości zachowało się kilkadziesiąt wierszy – Artemida, Do Hery, Do przyjaciółki, Pragnienie, Tęsknota, Zazdrość, i tylko jedna pieśń – Hymn do Afrodyty.

Legenda

Legenda głosi, że Safona zakochała się w rybaku o imieniu Faon. Nieodwzajemnione uczucie było impulsem do samobójstwa. Zrozpaczona poetka rzuciła się ze Skały Leukadyjskiej do morza.

W rzeczywistości, z powodu przemian społecznych i politycznych, Safona wraz z rodziną zmuszona była opuścić wyspę i przenieść się na Sycylię. Po kilku latach wróciła na Lesbos i dożyła tam później starości. Zmarła w Eolidzie pomiędzy 604 a 590 r. p.n.e.