1854 życiorysów w bazie
codziennie nowe aktualizacje

Nicolas Sarkozy życiorys

   Twoim zdaniem...

Kto jest według Ciebie lepszym politykiem?

Życiorys i biografia Nicolasa Sarkozy’iego

Nicolas Sarkozy przyszedł na świat 28 stycznia 1955 r. w Paryżu. Jest politykiem i prezydentem Republiki Francuskiej w latach 2007-2012. Przewodniczący partii Republikanie (do 2016 r.). 

Dzieciństwo i młodość 

Przyszedł na świat w rodzinie Pála Sárközy de Nagy-Bócsa i Andrée Mallah. Jego ojciec był imigrantem z Węgier. Z ojczyzny uciekał z powodu represji komunistów po II wojnie światowej. Rodzina miała żydowskie korzenie, byli jednak katolikami. Kiedy Nicolas miał 4 lata rodzice rozstali się. 

Uczył się w katolickiej szkole średniej w Paryżu. Następnie rozpoczął studia na Université de Paris X. Wybrał prawo. Specjalizował się w prawie gospodarczym. Po studiach zdał egzamin państwowy. Dodatkowo uczył się w Instytucie Nauk Politycznych. 

W 1978 r. odbył roczną służbę wojskową (obowiązkową). 

Działalność polityczna

Swoją karierę polityczną rozpoczął od dołączenia do rady miasta Neuilly-sur-Seine. Miał wtedy 22 lata i był najmłodszym członkiem rady. W latach 1983-2000 był merem miasta. Obecnie funkcję tę sprawuje jego syn Jean. 

Działał w Zgromadzeniu na rzecz Republiki (partii reprezentującej myśl polityczną guallizmu). Należał do grona osób popierających Jacques’a René Chiraca (prezydent Francji w latach 1995–2007, wcześniej premier oraz mer Paryża).  Był sekretarzem krajowym ds. młodzieży, koordynatorem w wyborach europejskich.

Po raz pierwszy dołączył do grona deputowanych Zgromadzenia Narodowego w 1988 r. Do 2005 r. był członkiem niższej izby parlamentu. 

W rządzie Édouarda Balladura pełnił funkcję ministra ds. budżetu i rzecznika prasowego rządu (od 1993 r.). Rok później do jego obowiązków dołączyło zarządzanie ministerstwem łączności.  

W wyborach prezydenckich w 1995 r. poparł Édouarda Balladura, a nie Jacques’a Chiraca. Po zwycięstwie Chiraca zrezygnował z pełnienia funkcji rządowych. 

Już w 1999 r. wystartował w wyborach do parlamentu Europejskiego z listy RPR-Demokracji Liberalnej. Zdobył mandat posła, ale sprawował go tylko przez dwa miesiące. 

Kolejne wybory prezydenckie w 2002 r. znów przyniosły wygraną dla Chiraca. Sarkozy wrócił do rządu i został ministrem spraw wewnętrznych, a następnie ministrem stanu oraz ministrem ekonomii, finansów oraz przemysłu. 

Brał czynny udział w tworzeniu najpierw Unii na rzecz Większości Prezydenckiej, a następnie Unii na rzecz Ruchu Ludowego (powstała z przekształcenia tej pierwszej). Od 2004 r. był jej przewodniczącym. 

Wtedy też podjął decyzję o rezygnacji z funkcji ministra. Do rządu wrócił w maju 2005 r. Był ministrem stanu oraz ministrem spraw wewnętrznych. 

Prezydent

W wyborach prezydenckich w 2007 r. reprezentował Unię na rzecz Ruchu Ludowego. Aby w pełni poświęcić się kampanii wyborczej, zrezygnował z rządowych stanowisk. 

W drugiej turze wyborów zmierzył się z Ségolène Royal z Partii Socjalistycznej. Kontrkandydatkę pokonał zdobywając 53% głosów. 

Został zaprzysiężony 16 maja 2007 r. Jego pierwszym premierem był François Fillon. 

Pierwszy rok jego rządów był wyjątkowo dynamiczny. Wprowadził przeszło 50 reform, w tym czasie opracowano 300 ustaw. Wiele z nich dotyczyło zmian w gospodarce Francji, w tym ograniczenia biurokracji.

W polityce zagranicznej popierał zmianę G8 na G12 i dodanie do grupy Chin, Indii, Meksyku, Brazylii i RPA. Dzięki jego staraniom Francja powróciła do struktur NATO.

Był jednym z najmniej lubianych prezydentów Francji. Nazywany prezydentem bogatych. 

W wyborach w 2012 r. ubiegał się o reelekcję. W drugiej turze przegrał z François Hollande.

Działalność po prezydenturze

Od 2012 r. został członkiem Rady Konstytucyjnej (stanowisko to otrzymał z urzędu). Dwa lata później ubiegał się o stanowisko przewodniczącego Unii na rzecz Ruchu Ludowego. Zwyciężył w wewnątrzpartyjnych wyborach. Pod jego przewodnictwem ugrupowanie przekształcono w partię Republikanie. Kierował partią do 2016 r., kiedy to zrezygnował aby móc brać udział w kampanii przed prawyborami prezydenckimi na centroprawicy. 

Od 2017 r. zaangażowany w zarządzanie siecią hoteli Sofitel i Ibis. 

Skazany w 2021 r. na trzy lata pozbawienia wolności za korupcję. 

Życie prywatne 

Trzykrotnie żonaty. Pierwsze małżeństwo z Marie-Dominique Culioli trwało 10 lat. Mają dwóch synów. Drugie małżeństwo z Cécilią Ciganer-Albéniz trwało od 1996 r. do 2007 r. Z tego związku przyszedł na świat syn. Od 2008 r. żonaty z Carlą Bruni. Włoska modelka urodziła mu córkę.

Skomentuj / dodaj informacje o osobie

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

+ 12 = 15

Komentarze

Podobne biografie i życiorysy

Źródła

Zdjęcie pochodzi z portalu commons.wikimedia.org. Zdjęcie zostało wykorzystane na podstawie Creative Commons Attribution-Share Alike 2.5 Generic license. Autor zdjęcia: א (Aleph).