Melchior Wańkowicz życiorys

Melchior Wańkowicz - życiorys i biografia

Melchior Wańkowicz - pisarz i dziennikarz. Podczas II wojny był korespondentem w II Korpusie Władysława Andersa. Uczestniczył w bitwie pod Monte Cassino, na temat której, napisał po wojnie książkę. Jeden z najlepszych polskich reportażystów w historii.

Melchior Wańkowicz -młodość i I wojna światowa

Wańkowicz urodził się 10 stycznia 1892 roku. Jego rodzice zmarli, gdy był jeszcze dzieckiem. W 1901 roku zamieszkał w Zakopanem, gdzie rozpoczął naukę. Dwa lata później przeniósł się do Warszawy i uczęszczał do gimnazjum gen. P. Chrzanowskiego. Wtedy też zaangażował się w działalność konspiracyjną.

Po zdaniu matury przeprowadził się do Krakowa. Tam rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. Okres studiów, to również czas, kiedy Wańkowicz zainteresował się polityką. Wstąpił również do Polskiego Związku Strzeleckiego.
Po wybuchu wojny został wcielony do armii rosyjskiej. Udało mu się uzyskać zwolnienie na podstawie fałszywego zaświadczenia zdrowotnego.

W 1916 roku ożenił się z Zofią z Małagowskich. Tego samego roku wstąpił także do Pierwszego Korpusu Polskiego, w którym walczył do końca wojny.
W 1920 roku powrócił na studia prawnicze, który ukończył trzy lata później.

Literatura

Melchior Wańkowicz po wojnie został korespondentem wojennym w „Gazecie Warszawskiej”. W 1919 roku w piśmie „Rząd i Wojsko” ukazał się jego pierwszy utwór, Opowiadanie legionisty Władysława Pasika. W 1924 roku założył Towarzystwo Wydawnicze „Rój”, w którego był redaktorem naczelnym. Oprócz tego publikował także w „Kurierze Warszawskim”, „Wiadomościach Literackich” oraz „Kurierze Porannym”.
W 1936 roku Wańkowicz otrzymał nagrodę Srebrnego Wawrzyna Polskiej Akademii Literatury.

Wańkowicz w swojej twórczości charakteryzuje się tworzeniem fabuły pełnej anegdot. Często zwraca się wprost do odbiorcy. Pisarstwo Wańkowicza jest bardzo związane z żywiołem natury, jego bohater jest jej cząstką i musi w niej znaleźć swoje miejsce.

Po wybuchu II wojny światowej przebywał na terenie Lubelszczyzny, gdzie pisał reportaże wojenne. Wobec poszukiwania przez Niemców, uciekł do Rumunii.
W 1941 roku znalazł się w Palestynie. Dwa lata później dołączył do II Korpusu Władysława Andersa, z którym, jako korespondent wojenny, uczestniczył w bitwie pod Monte Cassino.
Po wojnie zamieszkał w Londynie. Tam współpracował z „Wiadomościami” i „Dziennikiem Polskim”.

Niedługo potem, Wańkowicz rozpoczął pracę nad swoją najważniejszą książką, pt. Bitwa o Monte Cassino, która jest uhonorowaniem żołnierzy tam walczących.
W 1949 roku pisarz wyjechał do USA. Siedem lat później otrzymał obywatelstwo. Po 1956 roku zaczął rozważać powrót do Polski i wznowił współpracę z prasą krajową. Publikował m.in. w „Tygodniku Powszechnym”. W 1958 powrócił na stałe.
W 1964 roku podpisał „List 34”, który był protestem wobec polityki kulturalnej PRL.
Był za to przez kolejne lata prześladowany przez władze.

Zmarł 10 września 1974 roku.

Wybrane książki

Strzępy epopei. Opowiadania (1923), Szczenięce lata (1934), Na tropach Smętka, reportaże z Warmii i Mazur (1936), Bitwa o Monte Cassino, t. 1-3 (1945-47) (ocenzurowane wyd. krajowe 1957), Kundlizm, felietony (1947), Westerplatte (1959), Od Stołpców po Kair reportaż (1969), Przez cztery klimaty 1912-1972 (1972).