Leopold II Koburg życiorys

Biografia i życiorys Leopolda II Koburga

Leopold II Koburg, a właściwie Leopold Ludwik Filip Maria Wiktor, to belgijski król, dyktator i ludobójca, który doprowadził do śmierci miliony ludzi. Zwolennik imperializmu. Pochodził z dynastii Koburgów. Urodził się 9 kwietnia 1835 roku w Brukseli.

Lata młodości

Ojcem jego był król Leopold I, matką królowa Ludwika Maria Orleańska – córka króla Francji. Leopold II był drugim męskim potomkiem. Pierwszym był Ludwik Filip, który miał być następcą tronu. Zmarł on jednak niecały rok po urodzeniu, dlatego władza po śmierci ojca miała spocząć w rękach Leopolda II. Chłopiec od najmłodszych lata interesował się polityką i marzył o kolonizacjach.

Objęcie tronu

W 1865 roku, po śmierci ojca, Leopold II został królem Belgów. Władza była w jego rękach, ale najważniejsze decyzje musiał konsultować z rządem i parlamentem. Bez ich zgody nie mógł samodzielnie działać, co nie było mu na rękę. Monarcha za wszelką cenę chciał, aby Belgia miała kolonie. Marzył o podboju Holandii, Fidżi czy też Nowej Gwinei. Jego pomysły były jednak odrzucane przez parlament, który uważał, że Belgia nie dysponuje wystarczającą flotą na takie wyprawy. Pomimo że w historii zapisał się jako tyran i ludobójca, to Leopold II Koburg przyczynił się do gospodarczego rozwoju swojego kraju.

Kolonizacja Konga

Belgijski król otrzymał informację od Mortona Stanleya o państwie w Afryce, które nie zostało jeszcze skolonizowane. Z powodu braku poparcia przez rząd postanowił działać samodzielnie. Zwołał Międzynarodową Konferencję, na której przedstawił plany związane z kolonizacją Konga. Dotyczyły one rzekomej pomocy tubylcom oraz walki z niewolnictwem. Leopold II otrzymał zgodę na kolonizację i stanął na czele powołanych przez siebie organizacji – Międzynarodowego Towarzystwa Badania i Cywilizowania Afryki oraz Międzynarodowego Towarzystwa Kongijskiego.

Ludobójstwo

Przedstawiciele monarchy ruszyli do Konga, gdzie rozpoczęli eksploatację oraz budowę infrastruktury. Ważnymi produktami pozyskiwanymi z podbitych ziem była kość słoniowa i kauczuk. Do niewolniczej pacy wykorzystywali tubylców, których traktowali okrutnie. Za pracę płacono jedzeniem, którego było tak mało, że ludzie umierali z wycieńczenia i głodu. Za nieposłuszeństwo lub zbyt wolną pracę karano poprzez ucinanie dłoni, stóp, nosa lub uszu. Stosowano również kary cielesne – bicie batem. Zabijano mężczyzn, gwałcono kobiety i palono całe wioski. Ofiarami rządów Leopold II na ziemi kongijskiej padło kilkanaście milionów ludzi. Nad porządkiem w kolonii miała czuwać Force Publique stworzona z afrykańskich najemników.

W obronie Konga

W obronie Konga stanął brytyjski dziennikarz – Edmund Dene Morel. Opisał sytuację panującą w tym kraju w licznych gazetach, organizował publiczne protesty oraz powołał ruch społeczny, który miał dać koniec terrorowi w Kongu Belgijskim. Brytyjska Izba Gmin potępiła działania Leopolda II, przez co jego reputacja legła w gruzach. Monarcha był zmuszony odsprzedać podbite przez siebie ziemie Belgii.

Życie prywatne

Król w 1853 roku poślubił arcyksiężniczkę, Marię Henriettę – z linii Habsburgów. Małżeństwo miało 4 dzieci. Miał również romans z prostytutką, z którą miał 2 synów. Poślubił ją 5 dni przed swoją śmiercią, był wówczas wdowcem.

Śmierć

Leopold II Koburg zmarł 17 grudnia 1909 roku w Laeken. Władzę w Belgii przejął jego bratanek, Albert I.