Jacek Podsiadło życiorys

Życiorys i biografia Jacka Podsiadły

Pisarz, felietonista, dziennikarz. Autor kilku tomów poezji, przetłumaczonych na wiele języków. Zwolennik anarchizmu i pacyfizmu. Urodzony 7 lutego 1964 roku.

Młodość

Jacek Podsiadło pochodzi z Szewnej, niedaleko Ostrowca Świętokrzyskiego. W młodości pracował w hucie ostrowieckiej. Przez pięć lat prowadził tułacze życie. W latach osiemdziesiątych był związany z pacyfistycznym i proekologicznym ruchem „Wolność i Pokój”.

Twórczość

Pisarz zadebiutował w roku 1987 tomem Nieszczęście doskonałe, z którego część utworów zostało usuniętych przez cenzurę. W 1991 roku związany był z pismem „BruLion”. Pismo skupiało twórców urodzonych około 1960 roku i publikowało w nim wielu znaczących pisarzy. Pisarze Ci odcięli się pod względem języka i treści od tzw. literatury wysokiej. W wierszach często pojawiały się wulgaryzmy i wątki anarchistyczne.

Podsiadło na początku swojej twórczości często prowokował. W swych utworach zawiera codzienne doświadczenia życiowe. Pozostaje krytyczny w stosunku do instytucji publicznych. Kreuje treści egzystencjalne, które nie zawsze wiążą się z ekstrawagancją życia artysty. Punktem wyjścia jest miłość, dzieciństwo czy konkretne miejsce.
Początkowo Jacek Podsiadło był kojarzony z twórczością m.in. Edwarda Stachury i Stanisława Barańczaka.
Jego późniejsze dzieła, wydane w XXI wieku, stanowiły o zmianie autora i jego podejścia do tworzenia.

Oprócz poezji Podsiadło tworzy również literaturę dla dzieci. W 2006 roku opublikował zbiór pism pt. Pippi, dziwne dziecko. Zawarł w nich przemyślenia dotyczący wychowywania dzieci oraz relacji z nimi. W 2009 roku wydał książkę Trzy domy, która opowiada o trudach dorastania. Podobną tematykę poruszył rok później w książce Czerwona kartka dla Sprężyny. Również w tej tematyce, w 2019 została wydana także powieść Konie, dziewczyna i pies. Pamiętnik.

Nagrody i wyróżnienia

Jacek Podsiadło w swoim życiu literackim otrzymał szereg nagród i nominacji.
W 2006 roku otrzymał nominację do Nagrody Nike, za powieść Kra. Trzy lata później nominowano go do Nagrody Literackiej Gdynia. W 2015 i 2017 roku została mu przyznana Wrocławska Nagroda Poetycka „Silesius”, za całokształt twórczości. W 2017 ponownie nominowany został do Nagrody Nike.

Wybrane dzieła

Nieszczęście doskonałe (1987), W lunaparkach smutny, w lupanarach śmieszny (1990),
Wiersze wybrane 1985–1990 (1992), Niczyje, boskie (1998), Wiersze zebrane (1998,
II wydanie: 2003). A mój syn... (zbiór felietonów) (2006), Życie, a zwłaszcza śmierć Angeliki de Sancé (2008), Przedszkolny sen Marianki (2015), Podwójne wahadło (2020).