Henryk Sucharski życiorys

Henryk Sucharski - życiorys i biografia

Henryk Sucharski to żołnierz Wojska Polskiego, oficer, dowódca garnizonu Westerplatte. Brał udział w pierwszej bitwie kampanii wrześniowej, na Westerplatte. Urodzony 12 listopada 1898 roku.

Młodość i kariera wojskowa Henryka Sucharskiego

Henryk Sucharski pochodzi z Gręboszowa w województwie małopolskim. Uczęszczał do gimnazjum w Tarnowie, które ukończył w 1917 roku. W lutym 1917 roku został wcielony do armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim, na którym zachorował na malarię. Powrócił do kraju w 1919 roku i wstąpił do Wojska Polskiego. W czerwcu tego roku awansował do stopnia kaprala, a pod koniec roku podchorążego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, na froncie litewsko-białoruskim. W 1922 roku odznaczono go najwyższym odznaczeniem wojskowym, krzyżem Virtuti Militari.

W 1923 roku awansował do stopnia porucznika. Dwa lata później Sucharski ukończył kurs w kompanii karabinów maszynowych, który przeszedł w Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu. W 1931 roku został kapitanem. Pięć lat później Sucharski przeszedł kolejny kurs, tym razem techniczno-strzelecki w Rembertowie. W 1937 roku objął dowództwo nad Szkołą Oficerską w Brześciu. Wreszcie, w roku 1938, awansował do stopnia majora i został skierowany na stanowisko komendanta składnicy Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte.

Obrona Westerplatte

Major Sucharski w dniu inwazji Niemiec na Polskę, dysponował liczbą ok. 205-225 żołnierzy, którzy dysponowali liczbą ok. 160 karabinów i 1000 granatów. Dodatkowo były to 4 moździerze 81 mm, 2 działka przeciwpancerne 37 mm i działo piechoty 75 mm.
Według wstępnych założeń, żołnierze mieli się bronić przez 12 godzin, a walczyli przez tydzień.

Wśród historyków istnieje spór dotyczący dowodzenia wojskiem podczas bitwy.
Według niektórych źródeł, 2 wrześnie major Sucharski doznał załamania nerwowego i nie był w stanie dowodzić. Jego stanowisko miał zająć zastępca, kapitan Franciszek Dąbrowski. Okoliczności tych wydarzeń nie są do końca jasne i wciąż toczy się na ten temat dyskusja. Warto zaznaczyć, że obrona Westerplatte była atakowana z lądu, powietrza oraz ostrzeliwana z morza, będąc jednocześnie odcięta od reszty kraju.

Wobec coraz silniejszych ataków, 7 września obrońcy Westerplatte złożyli broń. Major Sucharski poszedł do niewoli wraz z szablą, co było wyrazem uznania ze strony niemieckiej, za postawę polskiego wojska.

Po wojnie

Major Sucharski był więziony w obozie w Riesenburgu, Hohenstein oraz Gross-Born. W lipcu 1945 roku dostał się do Włoch, gdzie rok później wznowił służbę wojskową w 6 Batalionie Strzelców Karpackich.
Zmarł 30 sierpnia 1946 roku w Neapolu.

Pamięć

Henryk Sucharski jest patronem wielu szkół oraz ulic w Polsce. W 1989 roku został wybity medal z jego podobizną. Powstały dwa filmy opowiadające o obronie Westerplatte. Co istotne, oba ukazują dwa różne obrazy majora Sucharskiego. Jeden pokazuje majora jako twardego żołnierza, mądrze dowodzącego, natomiast drugi, skupia się na teorii załamania nerwowego majora Sucharskiego w początkach wojny i przejęciu dowództwa przez kapitana Dąbrowskiego.