Aleksander Kamiński życiorys

Aleksander Kamiński- życiorys i biografia

Aleksander Kamiński to pisarz, autor książki pt. Kamienie na szaniec. Działacz Związku Harcerstwa Polskiego, instruktor, żołnierz AK. Osobiście znał bohaterów Kamieni…, Alka, Zośkę i Rudego. Po wojnie pracował na Uniwersytecie Łódzkim.

Życie i twórczość Aleksandra Kamińskiego

Aleksander Kamiński urodził się w Warszawie, jednak 4-klasową szkołę powszechną ukończył w Kijowie. W wieku 13 lat pracował jako goniec w banku. W 1918 roku zapisał się do 1. Męskiej Drużyny Skautowej im. Tadeusza Kościuszki.

W 1921 roku powrócił do Warszawy i rozpoczął naukę gimnazjum Kazimierza Kulwecia. Rok później zdał maturę i rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim, jednocześnie cały czas działając w harcerstwie.
W 1924 roku został podharcmistrzem, a w 1925 roku komendantem Hufca Pruszkowskiego. Trzy lata później, po skończeniu studiów został komendantem Chorągwi Mazowieckiej.
W 1930 roku wziął ślub z Janiną Sokołowską. Przez kolejne lata kierował ośrodkami harcerskimi na południu Polski, a także jeździł na międzynarodowe spotkania skautingu.

Po wybuchu wojny został ewakuowany ze Śląska do Warszawy. Później, po przyjeździe do stolicy działał w Komendzie Pogotowia Harcerzy. Pomagał poszkodowanym w bombardowaniach oraz uchodźcom i sierotom. Zaangażował się w działalność Armii Krajowej, działając pod pseudonimem „Kaźmierczak”.
Dodatkowo, powołał do życia „Biuletyn Informacyjny”, który był głównym organem prasowym AK i którego był redaktorem naczelnym. W Biuletynie działał aż do zakończenia powstania warszawskiego.

Kamienie na szaniec

Książka ta jest najbardziej znanym dziełem, które wyszło spod pióra Kamińskiego. Powstała ona na podstawie rozmów z Tadeuszem Zawadzkim „Zośką”, które odbyły się 25 i 26 kwietnia 1943 roku, czyli już po śmierci dwóch innych bohaterów książki, Alka i Rudego.

Książka opowiada o trójce przyjaciół, którzy należą do pokolenia Kolumbów. Towarzyszy im grupa młodzieży z 23 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej „Pomarańczarnia”, której autor nadał fikcyjną nazwę Buki. Ich plany i marzenia pokrzyżuje wybuch wojny. Zaangażowali się w działalność konspiracyjną Szarych Szeregów i jako harcerze brali udział w akcjach tzw. małego sabotażu.

Na podstawie książki zostały nakręcone dwa filmy: Akcja pod Arsenałem w reżyserii Jana Łomnickiego z 1977 roku, a także Kamienie na szaniec z 2014 roku, w reżyserii Roberta Glińskiego.

Działalność powojenna

Po przegranym powstaniu warszawskim, Kamiński nie kontynuował swojej działalności w konspiracji. W 1947 roku zdobył tytuł doktora filozofii. Kontynuował działalność naukową w następnych latach, jednocześnie znów angażując się w harcerstwo. Po 1956 roku został prezesem Naczelnej Rady Harcerskiej. Ze stanowiska zrezygnował po narzuceniu radzie ideologii komunistycznej.

W 1958 wrócił do pracy na Uniwersytecie Łódzkim, a rok później uzyskał habilitację.
Dziesięć lat później został mu nadany tytuł profesora. W 1973 roku przeszedł na emeryturę i ponownie zamieszkał w Warszawie.

Aleksander Kamiński zmarł 15 marca 1978 roku. Został pochowany na cmentarzu powązkowskim obok Alka, Rudego i Zośki.

Pozostałe dzieła

Antek Cwaniak (1932), Książka wodza zuchów (1933), Wielka Gra (1942), Narodziny dzielności (1947), Józef Grzesiak „Czarny” (1980), Zośka i Parasol. Opowieść o niektórych ludziach i niektórych akcjach dwóch batalionów harcerskich. (1957).