Gedeon życiorys

Życiorys i biografia Gedeona

Postać biblijna, pojawiająca się w Starym Testamencie, w Księdze Sędziów. Przywódca wojskowy w wojnie Izraelitów przeciwko Madianitom.

Pochodzenie

Pochodził z ubogiej rodziny w pokoleniu Manassesa – urodził się w mieście Ofra, był synem Joasza z rodu Abizera, w późniejszym okresie życia nosił także imię Jerubbaal.

Żył w trudnych i ciężkich dla Izraelitów czasach, gdyż ich ziemie były wówczas nękane przez Madianitów. Grabili oni Żydów z żywności nie pozostawiając im w zasadzie nic. Zgodnie z przekazami, poza zbożem, zabierali także owce, osły i woły. 

Powołanie do walki

Punktem zwrotnym w życiu Gedeona było objawienie się Anioła Pańskiego. Kiedy młócił zboże w ukryciu przed Madianitami, chcąc zachować choć trochę zboża, odwiedził go Anioł, który nazwał go „dzielnym wojownikiem”. Biednego rolnika zdziwiło to pozdrowienie, zwłaszcza, że podobnie jak i jego rodacy, wątpił w Boga i jego pomoc, skoro wystawił ich na pastwę najeźdźców. Opowiedział o tym Aniołowi, ten natomiast odpowiedział mu w ten sposób: „Idź z tą siłą, która cię ożywia i wybaw Izraela z rąk Madianitów. Oto Ja ciebie posyłam!”. Zdumiony Gedeon zaczynał rozumieć, że Anioł nie wybrał go przypadkiem i faktycznie jest bożym wysłannikiem. Aby się upewnić, prosił o znak od Boga, którym miało być zesłanie ognia. Gdy przygotował ofiarę, Bóg dał mu znak.

Walka z kultem Baala i Madianitami

Gedeon swoją walkę rozpoczął poprzez zniszczenie ołtarza Baala oraz jego małżonki Asztarte, którzy byli popularnymi bożkami wśród ludu. Uderzyło to mocno lud wierzący we wzbudzającą strach moc Baala. Domagano się śmierci Gedeona, jednak wstawił się za nim jego ojciec Joasz, notabene będący kapłanem Baala. Stwierdził, że jeżeli Baal byłby wszechmocny, sam ukarałby Gedeona za jego uczynki.

Gedeon mimo bożego wsparcia, nadal nie był przekonany do swojej nowej roli. Chcąc przekonać się o tym, że Bóg jest z nim, poprosił o znak. Położył runo na klepisku i chciał, aby rosa spadła na runo, a ziemia dookoła pozostała sucha. Bóg zrobił to dla niego. Następnie poprosił o kolejny znak – suche runo, a wilgotną ziemię. Kiedy to również zostało spełnione przez Boga, Gedeon uwierzył w swoje powołanie.

Do walki Gedeon zwołał wiele pokoleń Izraela, jednak Bóg chciał, aby wojska zostały zdecydowanie zmniejszone, aby nie chełpiły się zbytnio zwycięstwem. W tym celu nakazał Gedeonowi odesłać do domu wszystkich odczuwających lęk, a także tych którzy pili wodę z rzeki, nabierając ją rękoma, zamiast pić bezpośrednio ustami. Pozostałych wojowników zmobilizował do walki. 

Działania wojenne rozpoczął od zdobycia informacji wywiadowczych. Wraz ze swoim wiernym sługą zakradł się do obozu Madianitów i podsłuchiwał o czym rozmawiali. Dzięki zdobytym informacjom nakazał żołnierzom zabrać trąby i dzbany. Pod osłoną nocy weszli do obozu wroga trąbiąc i tłukąc naczynia. To rozbudziło Madianitów, a także wprowadziło chaos w ich szeregi. Zaczęli atakować się wzajemnie, a także uciekać. Tym samym Izraelici wyparli najeźdźców ze swoich ziem.

Życie po pokonaniu Madianitów

Zwycięstwo nad wrogiem tak zachwyciło Izraelitów, że chcieli ogłosić Gedeona królem. Pozostał on jednak wierny Bogu, który go powołał do innej roli i odmawiał ludowi. Wygrana Gedeona nad Madianitami, zapewniła Izraelitom pokój na najbliższe 40 lat. W ciągu tego okresu Bóg błogosławił mu. Gedeon miał wiele żon, a także liczne potomstwo. Jeden z jego synów – Abimelek, korzystając z popularności ojca, uzurpował sobie tytuł króla, jednak lud odrzucił go i zabił. Księga Sędziów podaje, że Gedeon umarł w szczęśliwej starości w swoim rodzinnym mieście Ofra.