Federico Fellini życiorys

Życiorys i biografia Federico Felliniego

Jeden z najsłynniejszych reżyserów włoskiego kina, słynący z typowo barokowego i onirycznego stylu filmowego. Jego realizacje były nagradzane statuetką Oscara aż czterokrotnie.

Dzieciństwo i młodość

Fellini urodził się 20 stycznia 1920 roku w miejscowości Rimini. Rodzice artysty nigdy nie byli szczęśliwym małżeństwem. Jako chłopiec Federico miał naturę marzyciela – fascynował go cyrk, sztuka i dalekie podróże. Jednocześnie nie pałał chęcią do nauki. Gdy w 1938 roku zakończył edukację, wyjechał do Florencji, gdzie pisywał opowiadania i szkicował karykatury. Później w Rzymie nawiązał znajomość z jednym z włoskich aktorów, dla którego zaczął pisać zabawne skecze i monodramy. Niedługo potem Fellini poznał aktorkę Giuliettę Masinę, z którą założył rodzinę.

Artysta zmarł w Rzymie 31 października 1993 roku.

Predyspozycje artystyczne

Pierwszą działalnością artystyczną Włocha był rysunek. Zasłynął m.in. z tworzenia ilustracji. Upodobał sobie jednak kino i z czasem zaangażował się w twórczość filmową. Wiele przyniosła mu zażyłość z Roberto Rosselinim, znanym wówczas włoskim reżyserem. Razem pracowali nad produkcją pt. Rzym – miasto otwarte, a później przy jednym z najważniejszych filmów Rosselliniego – Paisà.

Felini od zawsze interesował się w sztuce zagadnieniem wizjonerstwa. Pociągała go stylistyka barokowa, ekspresjonistyczna czy surrealistyczna. Zachwycał się również psychologicznymi założeniami Junga. Na podstawie tego konglomeratu ideologicznego Federico stworzył swój własny styl i język artystyczny. Na każdy film reżyser miał własny, pieczołowicie dopracowany koncept, jednak pozwalał, a wręcz wymagał od aktorów szerokiej improwizacji artystycznej i własnej interpretacji scenariusza.

Działalność indywidualna

Fellini przez długi czas pracował wespół z reżyserami włoskimi, jednak w końcu postanowił rozpocząć działalność twórczą na własną rękę. Stworzył m.in. Światła variété, a następnie film pt. Biały szejk (pierwszy całkowicie samodzielny), ...od duchów oraz widowisko Ginger i Fred. Wszystkie te dzieła powstały w latach 50. i 60. XX wieku.

Jednym z najważniejszych i najbardziej popularnych filmów Felliniego jest La strada, za który reżyser odebrał nagrodę Oscara. Równie ważną w tej twórczości realizacją był Niebieski ptak z 1955 roku. W roku 1972 w filmie Rzym Fellini postanowił ukazał magiczny krajobraz nocnego miasta na przykładzie metropolii, która była mu szczególnie bliska.

Głębokie zmiany estetyczne w myśleniu twórczym Felliniego nastąpiły w latach 60., począwszy od słynnego Słodkiego życia, które według środowiska krytyk stanowiło satyryczny obraz wartości etycznych, od narracyjności zwrócił się ku poetyckości na ekranie. Ważnym filmem i jednocześnie kolejnym przełomem (bo gwałtownym odejściem od typowo powieściowej narracji na ekranie) było Osiem i pół z 1963 roku.

Styl artystyczny

Fellini zasłynął jako reżyser ze swojej niezwykłej wyobraźni, rodzącej w jego filmach atmosferę magiczną, przejawiającą się we wrażliwości i plastyczności obrazów. Poruszał w swoich fabułach fundamentalne kwestie życia, nie rezygnując przy tym z onirycznego klimatu, niejednokrotnie odznaczającego się grozą i czarnym humorem jako formami głębokiego przeżycia estetycznego. W ten sposób Federico Fellini próbował rozprawić się ze światem.