Umberto Eco życiorys

Biografia i życiorys Umberto Eco

Umberto Eco to włoski pisarz, felietonista, filozof, krytyk literacki i semiolog. Uhonorowany wieloma tytułami doktora honoris causa. Urodził się 5 stycznia 1932 roku w Alessandrii. Zmarł 19 lutego 2016 roku w Mediolanie. Znany przede wszystkim z powieści Imię róży.

Wykształcenie i praca

Ukończył liceum ogólnokształcące w Alessandrii. Studiował filozofię i literaturę na Uniwersytecie w Turynie. Po studiach pracował jako redaktor kultury w państwowej stacji radiowej Radiotelevisione Italiana. W kolejnych latach był profesorem m.in. na Uniwersytecie w Turynie, Uniwersytecie we Florencji oraz Uniwersytecie w Bolonii. Założyciel wydziału studiów medioznawczych na Uniwersytecie San Marino.

Życie prywatne

Był w związku małżeńskim z nauczycielką Renate Ramge. Para miała dwoje dzieci – córkę i syna. Umberto Eco był bibliofilem. Posiadał bibliotekę, w której znajdowały się tysiące książek.

Imię róży

Debiutował w 1980 roku swoją najsłynniejszą powieścią pt. Imię róży. Jest to niezwykła pozycja łącząca w sobie elementy badań biblijnych, semiotyki, kultury średniowiecza, a także teorii literatury. Akcja powieści toczy się w XIV wieku we Włoszech w opactwie benedyktynów. Głównymi bohaterami powieści są dwaj mężczyźni – angielski franciszkanin oraz jego uczeń. Narracja jest prowadzona przez ucznia, przybiera formę kronikarskiej relacji.

Twórczość

W swoim dorobku ma również powieści, opowiadania, książki dla dzieci i młodzieży oraz liczne eseje i prace naukowe. Wśród powieści znajdują się utwory, takie jak: Wahadło Foucaulta, Wyspa dnia poprzedniego, Baudolino, Tajemniczy płomień królowej Loany, Cmentarz w Pradze czy Temat na pierwszą stronę. Jego książki zostały przetłumaczone na liczne języki i czytane są na całym świecie. Zawierają nawiązania do literatury i historii. Jak sam pisarz podkreślał, wpływ na jego twórczość mieli m.in. James Joyce i Jorge Luis Borges.

Wybrane prace naukowe i eseje

• Pejzaż semiotyczny (wyd. polskie 1972)
• O bibliotece (wyd. polskie 1990)
• Sztuka i piękno w średniowieczu (wyd. polskie 1994)
• Interpretacja i nadinterpretacja (wyd. polskie 1996)
• Semiologia życia codziennego (wyd. polskie 1996)
• Sztuka i piękno w średniowieczu (wyd. polskie 1997)
• Pięć pism moralnych (wyd. polskie 1999)
• O literaturze (wyd. polskie 2003)
• Szaleństwo katalogowania (wyd. polskie 2009)
• Teoria semiotyki (wyd. polskie 2009)
• Wyznania młodego pisarza (wyd. polskie 2011)
• Historia krain i miejsc legendarnych (wyd. polskie 2013)