Św. Natalia życiorys

Życiorys i biografia św. Natalii

Żona św. Adriana (Hadriana). Jest świętą kościoła katolickiego. Jest kilka prawdopodobnych dat jej śmierci: w latach 235-238, 284-305, 286-305 lub 305-311. Daty te odpowiadają okresom prześladowań chrześcijan w czasach cesarzy rzymskich: Maksymina Traka, Dioklecjana, Maksymiana i Maksyminusa. 

Patronka

Św. Natalia patronuje rolnikom, którzy uprawiają len. Do niej i do św. Adriana można się również modlić o dobre małżeństwo. 

Św. Natalia przedstawiana jest w towarzystwie męża, ma na sobie zieloną chustę. Jej atrybutem jest ramię. 

Fakty z życia 

Fakty z życia św. Natalii poznajemy dzięki Martyrologium Hieronimiańskiego. Św. Natalia była żoną Adriana, rzymskiego oficera. 

Jej małżonek, mimo że nie był ochrzczony, był głęboko wierzącym chrześcijaninem. Według podań przyglądał się on cierpieniom grupy chrześcijan pojmanych w jednej z podmiejskich jaskiń. Wtedy też zdecydował, że przyzna się do swojej wiary. Cesarz rozkazał go uwięzić. Natalia dowiedziała się o nawróceniu męża dopiero w czasie jego uwięzienia. Sama nawróciła się nieco wcześniej na wiarę.

Natalia odwiedziła swojego męża, przebrana za chłopa. Zmuszona była to zrobić, gdyż zakazano jej widzeń z Adrianem. Według podań św. Natalia miała troszczyć się o wszystkich więzionych za wiarę. Wspierała ona swojego męża, mówiąc mu o niebiańskiej nagrodzie za męki doznane na ziemi. Kilka dni przed egzekucją, Adrian otrzymał przepustkę, aby mógł pożegnać się z rodziną i zanieść żonie informacje o dniu jego stracenia. 

Kobiecie pozwolono obserwować śmierć męża, który spłoną na stosie, po wcześniejszych torturach, między innymi łamaniu kończyn. Natalia miała rzucić się w ogień, by zginąć razem z mężem i grupą innych męczenników. Odciągnięto ją i nie zginęła wraz z ukochanym. Zwłoki świętego miały zostać spalone, jednak po jego śmierci rozpętała się burza. Św. Natalii udało się schować i zabrać do domu oderwane ramię męża (obecnie często przedstawiana jest z ramieniem w ręku). Działo się to w Nikodemii (teren dzisiejszej Turcji). Natalia, aby uniknąć ponownego małżeństwa z poganinem, miała uciec do Bizancjum. Możliwe, że zmarła ona śmiercią naturalną w Konstantynopolu. Inne źródła podają, że ona również została męczennicą w późniejszych latach. 

Kult

Kościół pod wezwaniem św. Adriana powstał w VII wieku w Rzymie. Małżeństwo świętych w 1110 r. przeniesiono do flamandzkiego klasztoru w Gheraerdsberghe.

Św. Natalia wspominana jest w kościele katolickim 26 sierpnia lub 1 grudnia. Wspomnienie grupy męczenników, w której był św. Adrian przypada 4 marca lub 8 sierpnia.