Św. Augustyn życiorys

Życiorys i biografia św. Augustyna

Św. Augustyn (Aureliusz Augustyn z Hippony) przyszedł na świat 13 listopada 354 r. w Tagaście (terytorium dzisiejszej Algierii), zmarł 28 sierpnia 430 r. w Hipponie. Święty kościoła katolickiego i prawosławnego. Jest Doktorem Kościoła. Pisarz, teolog, filozof. 

Patron

Św. Augustyn jest patronem augustianów, kanoników regularnych, magdalenek, Kartaginy. Modlą się do niego drukarze, wydawcy oraz teolodzy.

Dzieciństwo i młodość 

Przyszedł na świat w rodzinie Patrycjusza i Moniki. Jego matka była chrześcijanką, ojciec poganinem. Augustyn miał brata Nawigiusza oraz siostry, spośród nich jedna poświęciła swoje życie Bogu. Rodzice zadbali o wykształcenie swojego syna. Najpierw uczył się w szkole w rodzinnym mieście, później przeniósł się do szkoły w Madaurze, by ostatecznie studiować retorykę w Kartaginie. Tam poznał swoją pierwszą wielką miłość, z którą założył rodzinę. Imię kobiety jest nieznane, wiadomo jednak, że wspólnego syna nazwali Adeodat. Urodził się w 373 r. 

Augustyn był nauczycielem retoryki. Początkowo uczył w swoim rodzinnym mieście, później przeniósł się do Kartaginy. 

Wiódł swobodne i beztroskie życie. Chętnie korzystał z wszelakich rozrywek. 

Z czasem zainteresował się manicheizmem (system religijny łączący idee buddyzmu, chrześcijaństwa, zoroastryzmu). Z tą ideą związała się na około 10 lat. Jego nowe zainteresowanie wpłynęło negatywnie na relację z matką. 

W 380 r. napisał swój pierwszy traktat filozoficzny, który zatytułował O pięknie i proporcji. Tekst nie przetrwał do dzisiejszych czasów. Niedługo później pokłócony z matką opuścił dom rodzinny i wyjechał do Rzymu. Nauczał tam retoryki. W Rzymie zaczął na nowo interesować się chrześcijaństwem. 

Przełomowym momentem było dla niego poznanie rektora Symmachusa. Dzięki niemu w roli nauczyciela retoryki wyjechał do Mediolanu. Poznał tam biskupa Ambrożego. 

Wtedy też zdecydował się porzucić matkę swojego syna. Kobieta mimo rozstania zgodziła się, aby Augustyn nadal sprawował opiekę nad Adeodatem. 

Augustyn cały czas pogłębiał swoją wiedzę, czytał m.in. teksty platońskich i neoplatońskich filozofów, zainteresował się również Pismem Świętym.

Pod wpływem informacji o życiu św. Antoniego zdecydował się na zmianę swojego postępowania.

Przyjęcie chrześcijaństwa

Augustyn rozpoczął przygotowania do przyjęcia chrztu. Jego przewodnikiem duchowym został biskup Ambroży. W ramach przygotowania został wysłany do wioski Cassiciacum. Tam dostąpił duchowego przeżycia. W ogrodzie usłyszał dziecięcy głos, który miał powiedzieć do niego: weź to i czytaj. 

Pod wpływem impulsu i lektury fragmentu Pisma Świętego zdecydował, że do końca życia zachowa celibat. Ku radości matki, Augustyn nawrócił się na chrześcijańską wiarę. 

Wraz ze swoim synem został ochrzczony w 387 r. w Mediolanie. Był wtedy w wieku 33 lat.

Augustyn pragnął wraz z matką i synem powrócić do rodzinnego domu. Wyruszyli w podróż, w czasie której jego matka zmarła. Mimo to, udało mu się dotrzeć do Tagasty, gdzie powołał do życia wspólnotę augustiańską. Niedługo później zmarł jego syn. 

W roli biskupa

W 391 r. przyjął święcenia kapłańskie w Hipponie. Tam też powstała druga wspólnota augustiańska. Po śmierci biskupa miasta Waleriusza w 396 r. Augustyn został mianowany na to stanowisko. 

W czasie sprawowania władzy biskupiej, Augustyn prowadził liczne dysputy, w tym z biskupem Maximinusem, czy też z manichejczykami. W czasie najazdu Wandalów sprawował posługę i opiekę nad diecezją, która znalazła się w trudnej sytuacji (429/430 r.). Hippona broniła się przed Wandalami przez trzy miesiące, po tym czasie najeźdźcy podpalili miasto. 

Augustyn zmarł 28 sierpnia 430 r. Jego miasto było wtedy oblężone.

Filozofia

Był filozofem i teologiem. Wraz z wiekiem coraz więcej czasu poświęcał na zgłębianie prawd objawionych. 

W swoich filozoficznych rozmyślaniach uwzględniał różnorodne metody, w tym filozofię przyrody, krytykę, teologię racjonalną, historię zbawienia, etykę, logikę. 

Zakładał, że prawdy wynikające z Objawienia, nie mogą stać w sprzeczności z naukowymi odkryciami, przyrodą, matematyką. 

Zaliczany jest do grona Doktorów Kościoła. Uznaje się go za jednego z najważniejszych filozofów chrześcijańskich w Rzymie starożytnym. 

Był nauczycielem m.in. Fulgencjusza z Ruspe, Cezarego z Arles. Jego nauki przez lata wpływały na młodych teologów, a nawet reguły powstających zakonów.

Dodatkowe informacje

Jest autorem wielu listów i traktatów zarówno filozoficznych jak i teologicznych, w tym Wyznania, które napisał w latach 397-401. Napisał także 22 księgi O państwie Bożym. Jednym z jego najbardziej znanych dzieł jest O Trójcy Świętej. 

Często wygłaszał kazania, część z nich została spisana. Zachowały się 363 kazania i 217 listy autorstwa Świętego. Przykładowe tytuły to: Objaśnienia psalmów oraz Homilie na Ewangelię św. Jana i Listy św. Jana.

W swoich pracach dbał o styl i formę. Z czasem został doceniony przez filologów klasycznych. 

Kult

Święty jest wspominany 28 sierpnia w kościele katolickim oraz 28 czerwca w kościele prawosławnym (według kalendarza gregoriańskiego). 

Jest przedstawiany jako biskup, mnich lub zakonnik. Jego atrybuty to serce w płomieniach przebite strzałą, szepczący anioł, księga, uczniowie. 

Wybrane dzieła

• Łaska, wiara, przeznaczenie
• Objaśnienia Psalmów
• O nauce chrześcijańskiej (De doctrina christiana libri quattouor)
• O Trójcy Świętej
• Wyznania - autobiografia