Roberto Baggio życiorys

Życiorys i biografia Roberto Baggio

Piłkarz włoski, wielokrotny reprezentant Włoch, napastnik. Zdobywca Złotej Piłki. Urodzony 18 lutego 1967 roku.

Początki kariery

Baggio w wieku dziewięciu lat rozpoczął grę w drużynie Caldogno, mającej siedzibę w jego rodzinnym mieście. Od najmłodszych lat cechowała go szybkość oraz bramkostrzelność.
W Caldogno w 26 meczach potrafił zdobyć 45 bramek. Cztery lata później dostał się do młodzieżówek Vicenzy, a już w 1983 roku dostał się do pierwszej drużyny.

Kariera seniorska

5 czerwca 1983 roku miał miejsce debiut Baggio w Serie C1. Pierwszego gola zdobył rok później, 3 czerwca. Po udanych sezonach, zawodnikiem zainteresowała się Fiorentina, grająca we włoskiej ekstraklasie. Na kilka dni przed podpisaniem kontraktu przez Baggio, nabawił się on kontuzji, która omal nie wykluczyła go całkowicie z gry w piłkę nożną. Fiorentina mimo wszystko zdecydowała się na transfer, finansując do tego leczenie młodego zawodnika, co stanowiło o jego późniejszym przywiązaniu do tego klubu. Debiut w Serie A z powodu kontuzji, miał miejsce dopiero rok później 21 września, a pierwszy gol dwa lata później – 10 maja 1987. Dopiero w sezonie 1988/1989 Baggio zaczął regularną grę w pierwszym składzie Fiorentiny. W roku 1990 dotarł z drużyną do finału Pucharu UEFA.
Łącznie, w 136 rozegranych meczach, Baggio trafiał do siatki 55 razy.
Rok 1990 to rok, w którym Baggio przeszedł do Juventusu Turyn. Został sprzedany 8 milionów funtów, co w tamtym czasie stanowiło rekord. Co ciekawe, po transferze doszło do zamieszek w Fiorentinie, co stanowi o dużej popularności, jaką już wtedy cieszył się Baggio. Już w pierwszym sezonie Baggio strzelił 14 goli. W drugim został Królem Strzelców Serie A i ostoją klubu, gdyż zaczął być postrzegany, jako filar drużyny. Łącznie w Juventusie rozegrał okrągłe 200 spotkań i strzelił w nich 115 goli.
W 1995 roku, Baggio przeszedł na dwa lata do drużyny AC Milan, w którym początkowo nie grał w pierwszym składzie. Wraz z nieregularną grą, pojawił się spadek formy Włocha. Łącznie wystąpił w 67 meczach i zdobył w nich 19 bramek.
Po przeniesieniu w 1997 roku do Bolonii Baggio odzyskał swoją optymalną formę. Zdobył 22 bramki w Serie A, co pomogło drużynie w zajęciu 8 miejsca w lidze oraz zapewniło mu powołanie na mistrzostwa świata we Francji w 1998 roku.
Wkrótce został również kapitanem Bolońskiej drużyny i dostał nominację tytułu Złotej Piłki oraz miano Najlepszego Piłkarza FIFA. W 33 meczach zdobył 23 bramki. Lata 1998-2000, to z kolei występy w Interze Mediolan.
Po wygaśnięciu kontraktu z Interem, zdecydował się na transfer do Brescii. Mimo 33 lat nadal liczył na powołanie na mundial w 2002 roku. Jak się okazało, Roberto Baggio w Brescii zakończył piłkarską karierę, rozgrywając w jej barwach 101 występów i zdobywając 46 goli.

Kariera reprezentacyjna

Debiut Baggio we Włoskiej drużynie miał miejsce 16 listopada 1988 roku, w towarzyskim spotkaniu przeciwko Holandii. Wkrótce został podstawowym zawodnikiem reprezentacji. Uczestniczył w mundialu, w roku 1990, w którym Włosi zajęli 3 miejsce. Cztery lata później, reprezentacja Włoch dotarła do finału, gdzie uległa Brazylii. Baggio zdobył w całym turnieju 5 goli.  Kolejny mundial we Francji to przegrana w ćwierćfinale z Francją. Z powodu słabnącej formy, nie uczestniczył w kolejnych imprezach międzynarodowych. Ostatni mecz dla kadry narodowej rozegrał 28 kwietnia 2004 roku przeciwko Hiszpanii.

Tytuły i wyróżnienia

• Mistrzostwo Włoch w sezonach 1994/1995 i 1995/1996;
• Puchar UEFA w barwach Juventusu Turyn w roku 1993;
• Zawodnik Roku 1993 według FIFA.