Halina Poświatowska życiorys

Życie i biografia Haliny Poświatowskiej

To polska poetka współczesna pochodząca z Częstochowy. Zasłynęła z autorstwa wybitnych liryków o tematyce miłosnej.

Dzieciństwo i młodość

Poetka urodziła się 9 maja 1936 roku w Częstochowie. Miała troje rodzeństwa. Nauki pobierała w gimnazjum o nazwie „Nauka i praca”. Gdy szkołę zamknięto, uczyła się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego. W czasie II wojny światowej w okresie wyzwolenia rodzinnego miasta ukrywała się w podziemiach do 1945 roku. Długi pobyt w piwnicach wywołał u poetki poważną anginę, która spowodowała groźną wadę serca.

Choroba

Halina Poświatowska większość swojego dorosłego życia spędziła w szpitalach i sanatoriach, gdzie poznała swojego przyszłego męża – Adolfa Poświatowskiego. Wyszła za niego w wieku 19 lat, a już dwa lata później została wdową. Przeszła bardzo złożoną operację serca w Stanach Zjednoczonych. Nie wróciła bezpośrednio do kraju, ale postarała się o prestiżowe stypendium w tamtejszym college’u. Otrzymała również propozycję podjęcia studiów doktoranckich, jednak stęskniona wróciła do Polski, do Krakowa. Rozpoczęła studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim i zamieszkała w Domu Literatów przy ul. Krupniczej.

Śmierć

Stan poetki pogarszał się, w 1967 roku podjęto decyzję o kolejnej próbie operacji serca, tym razem w Polsce. Poetka nie doczekała zabiegu – zmarła na kilka dni przed nim. Wraz z mężem została pochowana na cmentarzu w rodzinnej Częstochowie.

Twórczość poetycka

Poświatowską przypisuje się tzw. „Pokoleniu Współczesności”. Pierwsze teksty poetyckie opublikowała na łamach „Gazety Częstochowskiej” w 1956 roku. Pierwszą książką poetycką Poświatowskiej był Hymn bałwochwalczy. Spotkał się z dużą przychylnością i sympatią krytyki. Niedługo potem kolejne wiersze zebrano w tomach: Dzień dzisiejszy, Oda do rąk i Jeszcze jedno wspomnienie (ten tom wydano po śmierci autorki).

W swojej twórczości Poświatowska poruszała głównie temat miłości i śmierci łączących się ze sobą. Snuła refleksję o nieuchronności przemijalności ludzkiego ciała, ale także o atutach kobiecości. Lubiła pisać o kobietach-bohaterkach.

Jeśli chodzi o formę, Poświatowska sięgała po różne warianty. Pisywała liryki, ale także opowiadania, dramaty, listy. Powstała nawet powieść autobiograficzna pt. Opowieść dla przyjaciela. Wydawnictwo Literackie wydało ją w 2017 roku.