codziennie nowe aktualizacje
Eurypides życiorys
Spis treści
Życiorys i biografia Eurypidesa
To jeden z najwybitniejszych twórców antycznych w dziejach dramatu. Starannie wykształcony napisał wiele dzieł adaptowanych w różnych epokach. Debiutował publicznie w roku 445 p.n.e., jednak bez uznania. Jego najsłynniejsze dzieła znane do dziś powstały w okresie jego starości.
Życie prywatne
Twórca urodził się około roku 480 p.n.e. na Salaminie. Był synem ziemianina z Aten. W młodości odebrał bardzo dobre wykształcenie atletyczne, ale również filozoficzne i muzyczne. Również sztuka malarstwa nie była mu obojętna. Pełnił funkcję kapłana w świątyni Zeusa. Był dwukrotnie żonaty – kolejno z Melito oraz Chojrine. Z drugą żoną miał trzech synów. Ateny opuścił w 408 roku, by osiąść na terenie Tesalii, a następnie Pelli. Eurypides zginął tragicznie w wyniku rozszarpania przez psy gończe króla Macedonii.
Konstrukcja utworów
Wszystkie dzieła Eurypidesa z założenia zawierały prolog w formie monologu, którego zadaniem było osadzenie akcji utworu w konkretnym kontekście mitologicznym. W wielu przypadkach wypowiedzi bohaterów stanowią wysokie popisy oratorskie – wypowiedzi w dialogach mają na celu przekonanie drugiej strony do swoich racji. Dla Eurypidesa charakterystyczna byłą długa i obszerna narracja. Akcja jego utworów zawsze opierała się na założeniu deus ex machina. W tekstach greckiego tragediopisarza wiele jest usprawiedliwiania się postaci, skruchy, tłumaczenia, swoistej autoanalizy. Postacie Eurypidesa potrafią odważnie bronić swoich racji i uczuć.
Eurypidesa uznaje się za twórcę intrygi jako konstrukcji fabularnej. Ciekawego zabiegu twórca dokonał również na chórze, którego rolę mocno zredukował, czym rozszerzył z kolei rolę samej akcji – wzmocnił efekty dramatyczne, rozbudował wątki i zwiększył możliwą liczbę bohaterów.
Psychologia bohaterów
W twórczości Eurypidesa ludzki los zależy od przeżyć wewnętrznych konkretnego bohatera, a nie jakiejś siły wyższej. Pisarz rozszerzył znaczenie miłości w psychice, nadał jej szczególną rolę, sprawił, że stała się przyczyną licznych wewnętrznych dramatów. Bohaterki stworzone przez Eurypidesa ulegają emocjonalnemu rozstrojeniu, często wpadają w skrajne nastroje, poddają się psychicznemu rozdarciu spowodowanemu uczuciem. Przykładami takich kobiet są m.in. Fedra czy Medea.
Twórczość
Uważa się, że dzieła Eurypidesa stanowią odbicie historii starożytnej, w szczególności czasów wojny peloponeskiej. Twórca zyskał uznanie dopiero po swojej śmierci w 406 roku p.n.e. Niezaprzeczalnie wywar wielki wpływ na europejską sztukę teatralną i twórczość humanistyczną w ogóle.
Wybrane dzieła autorstwa Eurypidesa:
- Alkestis (438 p.n.e.)
- Andromacha (około 419 p.n.e.)
- Bachantki (407 p.n.e.)
- Błagalnice (około 420 p.n.e.)
- Elektra (pochodzi zapewne z 413 p.n.e.)
- Herakles szalejący (powstał prawdopodobnie około 416 p.n.e.)
- Ifigenia w Taurydzie (tekst) (powstała między 413 p.n.e. a 409 p.n.e.)
- Ifigenia w Aulidzie (406 p.n.e.)
- Ion (około 414 p.n.e.)
- Medea (431 p.n.e.)
- Trojanki (415 p.n.e.)
Podobne biografie i życiorysy
Źródła
Zdjęcie pochodzi z portalu https://pl.wikipedia.org/ wykorzystane na podstawie domeny publicznej; autor zdjęcia: Marie-Lan Nguyen
Komentarze