Tadeusz Borowski życiorys

Tadeusz Borowski - życiorys i biografia

Tadeusz Borowski - pisarz i publicysta, autor kilkunastu opowiadań. Podczas wojny więzień obozu Auschwitz. Urodzony 12 listopada 1922 roku.

Młodość i wykształcenie Tadeusza Borowskiego

Tadeusz Borowski urodził się w Żytomierzu (tereny dzisiejszej Ukrainy). Gdy był dzieckiem, jego rodzice zostali zesłani w głąb Rosji. Ojciec wrócił w 1932 roku, a matka dwa lata później. Cała rodzina zamieszkała w Warszawie.

Borowski rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Maturę zdał już podczas II wojny, w 1940 roku. Studiował polonistykę na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował także w firmie budowlanej i współpracował z lewicującym miesięcznikiem „Droga” ukazującym się w stolicy.

Twórczość i pobyt w obozach koncentracyjnych

Debiut literacki Tadeusza Borowskiego miał miejsce w 1942 roku, za sprawą cyklu poetyckiego Gdziekolwiek ziemia… Nacechowany był katastroficznym spojrzeniem na wojenną rzeczywistość. Katastrofa była przez Borowskiego pojmowana jako część składowa wszechświata.
W 1944 roku ukazał się tom Arkusz poetycki nr 2, który zawierał sześć erotyków i ujmował miłość jako ostoję świata.

Jednak 25 lutego 1943 roku Borowski został aresztowany i wywieziony do obozu w Auschwitz, gdzie cały czas pisał. Jego doświadczenia z tego okresu znalazły odbicie w tomie Byliśmy w Oświęcimiu oraz U nas, w Auschwitzu. W sierpniu 1944 roku został wywieziony do obozu w Dautmergen-Natzweiler koło Stuttgartu, gdzie doczekał wyzwolenia przez Amerykanów.

Później, po wojnie przez krótki czas przebywał w Monachium, gdzie pracował w Biurze Poszukiwania Rodzin przy PCK oraz wydał tom wierszy Imiona nurtu.
W czerwcu 1946 roku wrócił do Warszawy. Później, w listopadzie wziął ślub z Marią Rundo. Pracował w redakcji „Świata Młodych”, a także miesięczniku „Nurt”.

W 1948 roku opublikował zbiór opowiadań Pożegnanie z Marią oraz Kamienny świat, w których zawarł swe przeżycia z pobytu w obozach. Borowski opisuje w nich przystosowanie się człowieka do rzeczywistości obozowej, a także podjęcie przez niego walki o przetrwanie.
Obóz w Oświęcimiu traktowany jest, jako konsekwencja cywilizacji, opartej na podbojach.

W 1948 Borowski wstąpił do PZPR. Rok później rozpoczął pracę dla wywiadu wojskowego. Był to zwrot w jego życiu, gdyż od tej pory deklarował się jako komunista. W 1950 roku opublikował tekst Rozmowy, w którym skrytykował swoją wcześniejszą twórczość i zwrócił się ku socrealizmowi. W swojej publicystyce często atakował kulturę zachodnią oraz kościół.

Prawdopodobnie pod koniec życia zdał sobie sprawę z zakłamania systemu, w który wierzył i w którego budowie uczestniczył.
Zmarł 3 lipca 1951 roku, prawdopodobnie w wyniku samobójstwa.

Wybrane dzieła

Tomiki poezji, Gdziekolwiek ziemia... (1942), Arkusz poetycki nr 2 (1944).

Opowiadania: Byliśmy w Oświęcimiu (1946. z K.Olszewskim, J. Nel-Siedleckim), Pewien żołnierz. Opowieści szkolne (1947), Kamienny świat (1948), Pożegnanie z Marią, Proszę państwa do gazu, Śmierć powstańca, U nas w Auschwitzu.