Jerzy Dudek życiorys

Życiorys i biografia Jerzego Dudka

Jerzy Dudek to zawodnik piłki nożnej, grający na pozycji bramkarza. Wieloletni członek reprezentacji Polski. Jest jednym z najbardziej utytułowanych, ale też rozpoznawanych i darzonych sympatią polskich piłkarzy.

Dzieciństwo i początki

Jerzy urodził się 23 marca 1973 w Rybniku w rodzinie górniczej (jego ojciec pracował w kopalni). Sam Jurek początkowo również miał iść w ślady ojca, ukończył nawet technikum górnicze. Dzieciństwo i młodość spędził w Knurowie, mając 12 lat zaczął trenować w tamtejszym klubie. Z piłką nożną związany jest także jeden z jego braci, Dariusz – najpierw zawodnik, później trener (najmłodszy Piotr nie poszedł w ślady braci). Dom o tradycyjnych wartościach i szacunek do pracy, a także nie poddawanie się mimo przeciwności losu, ukształtowały charakter młodego Dudka, czemu później dawał wyraz w swojej postawie w kolejnych klubach i na boisku.

Kariera klubowa w Polsce

Na początku swojej przygody z piłką nożną w GKS Knurów grał na pozycji lewego obrońcy. W 1988 r. trafił do juniorskiej drużyny, a trzy lata później został członkiem seniorskiego składu klubu o nowej nazwie – Concordia Knurów. Do 1995 r. rozegrał z drużyną 115 spotkań.

Kolejnym klubem Dudka był grający w ekstraklasie Sokół Tychy. Jerzy spędził tam jeden sezon i rozegrał 15 spotkań. Zmiana klubu z trzecioligowej Concordii Knurów na grający w ekstraklasie klub z Tychów była młodego Dudka trampoliną do świata wielkiej piłki.

Kariera klubowa za granicą

Po przejściu do holenderskiego Feyenoord Rotterdam Dudek był rezerwowym bramkarzem, szansę dostał po odejściu pierwszego bramkarza do innego klubu. W podstawowym składzie zadebiutował w sierpniu 1997 r., podczas II rundy kwalifikacyjnej Ligii Mistrzów. Razem z holenderską drużyną zdobył mistrzostwo kraju (1998/99), otrzymując również tytuł najlepszego bramkarza ligi. W Rotterdamie spędził 5 lat, gdzie zagrał łącznie 139 spotkań. W 2001 r. przeszedł do FC Liverpool za 7,4 mln euro, co było wówczas ogromną kwotą za polskiego zawodnika.

FC Liverpool

W trakcie pierwszego sezonu w nowym klubie zanotował sporo udanych występów, dzięki czemu zdobył z drużyną wicemistrzostwo Anglii. Kolejne sezony odznaczały się dla Dudka zmiennym szczęściem, jeżeli chodzi o skuteczność i tym samym miejsce w pierwszym składzie drużyny. Jednak na pamięć zasługuje jego występ w finale Ligii Mistrzów w 2005 r., kiedy Liverpool zdobył puchar po serii rzutów karnych, w trakcie których Jerzy dekoncentrował przeciwników swoim słynnym „tańcem”. Co ciekawe, pierwsza połowa meczu należała do przeciwnika – włoskiego AC Milan, który wygrywał z „Czerwonymi diabłami” 3:0.

Ostatni klub

Po 6 latach spędzonych w Liverpoolu Jerzy Dudek przeszedł do innego słynnego klubu – Realu Madryt. Jego rolą w hiszpańskim klubie było zmienianie w razie potrzeby podstawowego bramkarza, Ikera Casillasa, jednego z najlepszych zawodników na świecie. Z tego powodu Dudek w trakcie swojego kontraktu z Realem wystąpił jedynie w dwóch meczach. Nie przeszkodziło mu to jednak w zbudowaniu wizerunku solidnego piłkarza, wkładającego wręcz tytaniczny wysiłek w swoją pracę, dlatego odchodząc na sportową emeryturę w 2011 r. żegnany był na boisku owacjami kibiców i szpalerem utworzonym przez zawodników.

Kariera reprezentacyjna

Jerzy Dudek debiutował w barwach narodowych w juniorskiej reprezentacji w 1996 r. w meczu przeciwko Argentynie. Jeszcze w tym samym roku dostał powołanie do drużyny seniorskiej, jednak swój debiut na boisku zaliczył dopiero 25 lutego 1998 r. Podstawowym bramkarzem reprezentacji został w 1999 r., grając we wszystkich meczach eliminacyjnych do MŚ 2002.

Jego skuteczność na bramce drużyny narodowej była zmienna, zawsze jednak zyskiwał sympatię kibiców. W 2005 r. w meczu towarzyskim z Estonią został również kapitanem drużyny. Łącznie w barwach narodowych wystąpił w 60 spotkaniach, a mecz pożegnalny, 20 lutego 2013 r., (towarzyski z Liechtensteinem) rozegrał jako najstarszy reprezentant – w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni.

Życie prywatne i piłkarska emerytura

Jerzy Dudek ożenił się w 1996 r. z Mirellą, z którą pozostaje w związku do tej pory. Mają trójkę dzieci: syna Aleksandra oraz dwie córki – Wiktorię i Natalię.

Po zakończeniu kariery sportowej zaczął pracować jako komentator sportowy (głównie TVP Sport, a także Canal + Sport i Eleven Sport), a także jako felietonista „Przeglądu Sportowego”. Jeszcze w trakcie gry w Realu Madryt razem z kolegami z drużyny angażował się w akcję charytatywną Szlachetna Paczka, założył również własną fundację, mającą na celu promocję sportu poprzez budowanie boisk i wspieranie wydarzeń sportowych.