Jarosław Iwaszkiewicz życiorys

Życiorys i biografia Jarosława Iwaszkiewicza

Pisarz, poeta, tłumacz. Jeden z twórców ugrupowania literackiego „Skamander”. W latach 1957, 1963, 1965, 1966, nominowany do literackiej Nagrody Nobla. Były prezes Związku Literatów Polskich. Urodzony 20 lutego 1894 roku.

Młodość i edukacja

Iwaszkiewicz pochodził z rodziny o tradycjach powstańczych. W powstaniu styczniowym walczył jego ojciec i stryj. Iwaszkiewicz uczęszczał do gimnazjum w Warszawie, jedna wkrótce przeniósł się Kijowa i tam kontynuował edukację. Po zdaniu matury rozpoczął studnia prawnicze na Uniwersytecie w Kijowie, których nie ukończył.

W 1918 roku wyjechał do Warszawy i wstąpił do 3 Korpusu Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 roku wziął ślub z Anną Lilpopówną, córką warszawskiego przemysłowca. Zarzucano mu, że w ten sposób zabezpieczył się finansowo i korzystał z dobrej sytuacji materialnej teścia. Tak naprawdę jednak, Iwaszkiewicz korzystał
z pieniędzy ojca swej żony w bardzo niewielkim stopniu, a ich małżeństwo przetrwało 57 lat.

Dwudziestolecie międzywojenne, II wojna światowa i czas PRL

W okresie międzywojennym Iwaszkiewicz zaangażowany był w działalność polityczną i dyplomatyczną. W latach 1923-1925 pełnił funkcję sekretarza marszałka Sejmu Macieja Rataja. Był również sekretarzem poselstwa Rzeczypospolitej w Kopenhadze oraz Brukseli.

Po wybuchu II wojny światowej działał w podziemnym wydziale kultury i sztuki. Po powstaniu warszawskim, w jego willi w Stawisku, ukrywało się wiele osób zagrożonych aresztowaniem.

Po wojnie zaangażował się w wydawnictwo „Nowin Literackich”. Od 1945 do 1980, z przerwami, zasiadał na fotelu prezesa Związku Literatów Polskich. Również w latach 1952-1980 był posłem na sejm RP (bezpartyjnym).
W dniu śmierci Stalina był w składzie Ogólnokrajowego Komitetu Uczczenia Pamięci Józefa Stalina

Twórczość

Na twórczość Jarosława Iwaszkiewicza składają się wiersze, utwory prozatorskie (powieści, opowiadania nowele), a także nieliczne dramaty. W okresie przedwojennym tworzył, jako członek grupy „Skamander”, choć jego utwory odbiegały od estetyki w nim założonej.
W swych wierszach łączył tendencje klasycystyczne oraz ekspresjonistyczne.
Iwaszkiewicz ugruntował swą pozycję w świecie literackim, głównie dzięki nowelom.

W swych książkach tworzył nostalgiczny klimat. W fabule pojawiały się wątki opowiadające o bezsensie działań ludzkich wobec upływającego czasu. Często dokonywał psychoanalizy swoich bohaterów.

W gruncie rzeczy stylu Iwaszkiewicza nie da się umieścić w konkretnym nurcie pisarskim, konkretnej estetyce.

Wybrane dzieła

Poezja: Oktostychy (1919), Dionizje (1922), Księga dnia i księga nocy. Poezje (1929), Powrót do Europy (1931), Lato 1932 (1933), Wiersze wybrane (1946), Jutro żniwa (1963), Krągły rok (1967), Mapa pogody (1977).

Powieści i nowele: Zenobia Palmura (1920), Hilary, syn buchaltera (1923), Zmowa mężczyzn (1930), Młyn nad Utratą (1936), Pasje błędomierskie (1938), Stara cegielnia. Młyn nad Lutynią (1946), Wycieczka do Sandomierza (1953), Kochankowie z Marony (1961), Ogrody (1974).

Dramaty: Kochankowie z Werony. Tragedia romantyczna w trzech aktach (1929), Maskarada. Melodramat w czterech aktach (1939), Dzieła. Dramaty (1958).