Horacy życiorys

Horacy - życiorys i biografia

Horacy to rzymski poeta. Jeden z największych pisarzy starożytnego Rzymu. W swoich dziełach często zawierał treści refleksyjne, a także moralistyczne. Dzięki nadaniu swym wywodom formy uniwersalnej stał się jednym z najważniejszych pisarzy Europy.

Horacy - pochodzenie

Według źródeł, Horacy urodził się 8 grudnia 65 roku p.n.e. i pochodził z Wenuzji, na południowym-wschodzie Italii. Jego rodzice byli wyzwolonymi niewolnikami. W wieku 10 lat przeniósł się do Rzymu, gdzie rozpoczął edukację. W 46 lub 45 roku wyjechał na dalsze nauki do Aten, gdzie poznał syna Cycerona – Marka. Rok później doszło do zamordowania Juliusza Cezara, którego dokonał Brutus. Horacy wstąpił do jego armii i uzyskał stopień oficerski.

W październiku 42 roku po bitwie pod Filippi uciekł z powrotem do Rzymu. Wobec sprzeciwu wobec Oktawiana, musiał prosić o ułaskawienie, które uzyskał. Został jednak pozbawiony całego majątku. Zanim zaczął pisać, pracował w urzędzie i zajmował się prowadzeniem akt archiwum państwowego.

Twórczość literacka

Niedługo po rozpoczęciu tworzenia własnych wierszy, Horacy poznał się z Wergiliuszem, który był już wtedy popularnym autorem. Pierwsze wiersze pisał już podczas pobytu w Atenach, jednak zaginęły. Najstarsze utwory powstały najprawdopodobniej ok. 40 rok p.n.e.
Na główny nurt jego literatury składają się epody, listy, satyry, a także ody. Zbiór Epod został wydany w 30 roku p.n.e. Co istotne, ta nazwa została nadana przez późniejszych badaczy. Na epody składały się zarówno utwory patriotyczne i hymniczne. W Epodzie VII Horacy wzywa do nie wywoływania wojen domowych, co było uwarunkowane klątwą za zabójstwo Romulusa przez jego brata Remusa. Zawierają się w nich również utwory złośliwe i prześmiewcze, rzadko jednak wskazując w nich konkretnego adresata.

Dwie księgi Satyr powstały prawdopodobnie w tym samym czasie, co Epody. W pierwszej księdze zawierało się 10 satyr, w drugiej 8. Po raz pierwszy publicznie zaprezentowano je w 35 r. p.n.e. W dziele tym, Horacy umieścił formę dialogu fikcyjnego. Komentował codzienne wydarzenia, a także poruszał tematy społeczne, często ilustrując je za pomocą anegdoty i dowcipu. W Satyrach brak jest wątków politycznych.

Ody wydano w czterech księgach, z których trzy pierwsze ukazały się w 23 roku p.n.e. W dziełach Horacy dokonał kilku zapożyczeń z poezji greckiej. Ponadto aspektem charakterystycznym dla Od, było rozpoczynanie tekstu od przywołania jakiegoś wydarzenia. Horacy komentował w nich kwestie życia publicznego. W odach nastrój zależy od treści, którą Horacy poruszał. Ich forma stanowiła nowość w tamtym czasie. Często Horacy występował w Odach jako wieszcz, przemawiający do narodu rzymskiego. Listy z kolei, powstały w latach 23-20 p.n.e. Pierwszą księgę opublikowano w 20 roku.

Ich tematyka porusza wątki filozoficzne, poetyckie oraz dydaktyczne. Horacy w Listach poruszył również aspekt samego twórcy. Sformułował pogląd, jakoby najwłaściwszą drogą do realizacji utworu literackiego, było połączenie talentu pisarskiego ze znajomością sztuki. Jedną z fundamentalnych w literaturze w ogóle, stał się również pogląd, wedle którego, pisarz, by wzruszyć odbiorcę, sam musi przeżywać głęboko to, co opisuje.

Odbiór w Polsce

Horacy wywarł duży wpływ na literaturę Polską. Pierwszym, który czerpał z jego twórczości był Jan Kochanowski. W XVIII wieku, inspirowali się nim także Adam Tadeusz Naruszewicz, Ignacy Krasicki i Franciszek Ksawery Dmochowski.

W latach Rzeczypospolitej Obojga Narodów, dzieła rzymskiego poety były stosowane w nauczaniu początkowym, a później zostały wpisane do programu nauczania przez Komisję Edukacji Narodowej.